เรื่องหมาๆ / โดย พระพยอม กัลยาโณ

• Tweet
• 

คอลัมน์ : สำนักข่าวพระพยอม

ผู้เขียน : พระพยอม กัลยาโณ

ตอนนี้เรื่องหมาๆ ไม่ใช่เรื่องหมูๆ ไม่ใช่เรื่องกล้วยๆ เป็นเรื่องที่ค่อนข้างจะซวยกันไปหลายคนหลายกลุ่ม โดยเฉพาะฟาร์มเลี้ยงหมาที่เลี้ยงแล้วไม่ได้มาตรฐาน เลี้ยงแล้วขายไม่ออก หมาป่วยก็เอาไปทิ้งวัด เป็นภาระให้วัดอีก

มีคนชอบมาปรึกษาถามวัดอยู่เรื่อยเรื่องหมา ก็ต้องขอร้องบอกไปว่า ที่วัดสวนแก้วหมาที่เอามาเลี้ยงมันล้นแล้วเต็มแล้ว  ถ้าเอามาใส่อีกก็เบียดกันมาก หมามันก็จะเครียด ดีไม่ดีจะกลายเป็นหมาบ้า จึงขอให้เห็นใจเถอะ ทางวัดก็รับมาเต็มที่แล้วล่ะ ตอนนี้มี 700-800 ตัว เฉพาะค่าอาหารก็ตกเดือนละแสนสองแสน ค่าคนเลี้ยงดูก็ไม่น้อย ภาระเลี้ยงดูหมา 700-800 ตัวหนักไม่น้อย จึงได้ต่อรองว่าอย่างมาเพิ่มภาระให้กับวัดมากกว่านี้เลย

เรื่องหมาที่ถูกทิ้ง ควรจะถือเป็นวาระแห่งชาติได้แล้ว เพราะหากหมาบ้ากัดแมว แมวก็ไปกัดคน คนก็ตาย มันเป็นการเพิ่มความเดือดร้อนเป็นลูกโซ่ แค่เรื่องให้หมากินยาถ่ายยังมีบางคนพูดว่า ให้กินไม่ได้ เดี๋ยวพยาธิตาย ต้องถือศีล ถ้าอย่างนั้นก็กำจัดแมลงที่กินพืชผักไม่ได้ ก็ปล่อยให้พืชผักตายไป ฆ่ายุงลายก็ไม่ได้ ก็ต้องปล่อยให้กัดเป็นโรคไข้เลือดออกตายไป

ฉะนั้นเรื่องหมา ถ้าหมาบ้าก็ต้องไล่กัดคน เราจะมาบอกกำจัดไม่ได้ เพราะผิดศีล ก็อย่าลืมว่าพระพุทธเจ้ายังตรัสไม่ใช่เรื่องศีลอย่างเดียว ต้องมีทั้งสมาธิและมีปัญญาด้วย คนเราก็ต้องดำรงชีวิตด้วยปัญญา เพื่อประโยชน์ของตนเองและคนส่วนใหญ่ไว้ก่อน จะมาบอกให้คนตายเพื่อหมา อย่างนี้ก็ต้องปล่อยให้คนตายเพราะโรคต่างๆ อย่างนี้มันก็ไม่ไหวล่ะ

จำนวนคนอดตายเพราะไม่มีอาหารกิน ไม่ใช่แค่เนื้อสัตว์ แม้แต่พืชผักต่างๆก็เป็นอาหาร ก็ต้องไม่ให้แมลงมาทำลาย แม้ไม่ต้องฉีดยาฆ่าแมลง ใช้วิธีธรรมชาติได้ เรื่องปราบเล็กปราบน้อยจึงต้องดูที่เจตนาด้วย เราต้องการกิน ต้องทำมาหากิน การป้องกันไม่ให้เกิดอันตรายก็ถือเป็นสิทธิทางกฎหมาย การป้องกันโรคภัยไข้เจ็บต่างๆก็ไม่ใช่เรื่องที่เกินกว่าเหตุ สามารถทำได้ ไม่ผิด ไม่ติดคุก

เพราะฉะนั้นการมองปัญหาต่างๆที่เกี่ยวข้องกับคนเรา อย่าทำอะไร คิดอะไรให้มันเกินเลยไปหมด อะไรที่เป็นปัญหาก็จำเป็นต้องจัดการ ต้องเอาประโยชน์ของคนส่วนใหญ่เป็นหลัก อย่างเรื่องหมาบ้า เรื่องพยาธิ เรื่องยุงลาย ถือเป็นปัญหาที่ต้องแก้ไขต้องจัดการ อย่าเอาหมาเป็นหลัก แมวเป็นหลัก แล้วคนเป็นรอง คนก็ตายซิ

ถ้าคิดแต่ว่าทำอะไรก็ผิด ทำอะไรก็ไม่ได้ โดยไม่มองเหตุผล อย่างนี้ก็จะเข้าลักษณะปัญญาอ่อนหรือเปล่า เราต้องทบทวนใคร่ครวญกันดู

แค่เรื่องหมาก็ไม่หมูแล้ว  การเลี้ยงดูหมา  ไม่ว่าจะมากหรือน้อยก็ต้องทำให้เหมาะสม ให้พอเหมาะพอควร ไม่ใช่จำเป็นต้องทุ่มจนหมดเนื้อหมดตัว  เอาว่าเดินทางสายกลาง มันก็อยู่ได้ เราก็อยู่ได้ ไม่ถึงกับเราต้องตายเพื่อมัน อันนี้มันก็ไม่ถูก  ปัญญาอ่อนไปหน่อยมั้ง

ถ้ามนุษย์ยอมตายเพื่อให้พยาธิอยู่ ให้ยุงลายอยู่ ให้หมาบ้าอยู่ แต่ปล่อยให้คนตาย อย่างนี้ก็ไม่ไหวหรอก ทำอะไรก็ต้องพอสมควร อะไรก็ตามที่มันไม่ไปเบียดเบียนหรือไม่ทำให้คนตาย เราก็ไม่ต้องไปยุ่งกับมัน ยุงที่ไม่ทำให้เป็นโรคก็ไม่ต้องไปไล่ตบไล่ฆ่า  แมลงที่ไม่มีปัญหากับพืชผัก ไม่ทำลายจนเสียหายหมด ก็ไม่จำเป็นต้องไปกำจัดไปฆ่า อย่างการป้องกันแมลงอาจใช้มุ้งคลุม คือทำอะไรก็ทำได้ ไม่ใช่ไม่ทำอะไรเลย มันจะกลายเป็นเมตตาอวิชชา เมตตาไม่มีปัญญา แล้วก็เดือดร้อน

เพราะฉะนั้นเรื่องของตน ของสัตว์ ก็ขอให้คิดให้ถูก ให้เหมาะสม คนก็อยู่ได้ สัตว์ก็อยู่ได้ ทั้งคนทั้งสัตว์อยู่อย่างปลอดภัยและสบายกันทุกฝ่าย ถ้ามีปัญหาก็ต้องแก้กันไป

เจริญพร

You must be logged in to post a comment Login