วันศุกร์ที่ 26 เมษายน พ.ศ. 2567

มีเพื่อเพิ่มทุกข์ / โดย พระพยอม กัลยาโณ

On January 29, 2018

คอลัมน์ : พระพยอมวันนี้

ผู้เขียน : พระพยอม กัลยาโณ

กรณี พล.อ.ประวิตร วงษ์สุวรรณ รองนายกรัฐมนตรีและรัฐมนตรีว่าการกระทรวงกลาโหม ประกาศจะลาออกกรณี “นาฬิกาหรู” หากคณะกรรมการป้องกันและปราบปรามการทุจริตแห่งชาติ (ป.ป.ช.) ชี้มูลว่ามีความผิด ปัญหาไม่ได้อยู่ที่ พล.อ.ประวิตรเท่านั้น แต่ยังกระทบไปถึง พล.อ.ประยุทธ์ จันทร์โอชา นายกรัฐมนตรี ซึ่งกลืนไม่เข้าคายไม่ออก ไม่ขยับอะไรเลยก็กระทบความเชื่อมั่น โดยเฉพาะเรื่องทุจริตคอร์รัปชันที่รัฐบาลนี้ประกาศมาตลอด ถือเป็นภาวะที่กดดันรัฐบาล กลายเป็นหมู่บ้านกระสุนตก ถูกถล่มอย่างหนักในหลายเรื่อง

ยิ่งไม่ให้สัมภาษณ์หรือพยายามพูดเรื่องอื่น นักข่าวก็ยิ่งป้อนคำถามเรื่องนี้ คือหนีไม่พ้นเรื่องนาฬิกา บางคนสะสมนาฬิกาเหมือนเป็นคลังมหาสมบัติ นี่แหละทุกข์ของคนที่อยากมี ไม่ว่าจะเป็นอำนาจ ตำแหน่งหน้าที่ ทรัพย์สินเงินทอง เครื่องประดับต่างๆ

ความอยากได้อยากมีนำไปสู่ความทุกข์ ยิ่งมีมากก็ยิ่งทุกข์ พระพุทธเจ้าจึงออกจากความมีไปสู่ความไม่มี มีคนบอกว่าพระพุทธเจ้าเป็นคนไม่ปรกติ ทิ้งความมีไปสู่ความไม่มี ในวังมีทุกอย่างกลับทิ้งไปอยู่โคนต้นไม้ แต่ทำไมกลับมีความสุข

เหมือนพระรูปหนึ่งหลุดปากออกมาจากในป่าว่า สุขหนอ ที่นี่สุขหนอ ที่นี่ไม่วุ่นวายหนอ ที่นี่สงบหนอ แต่คนที่มีทรัพย์มากมายในชีวิตกลับร้องว่าทุกข์หนอ วุ่นวายหนอ เพราะฉะนั้นใครที่เตรียมจะมีอะไรมากๆ เยอะๆ มีภรรยามากๆ มีเงินทองเยอะๆ มีอำนาจและตำแหน่งสูงๆ ต้องเตรียมตัวที่จะเป็นทุกข์เช่นกัน บางคนมีอำนาจ ตำแหน่งใหญ่โต แต่ต้องพลัดบ้านพลัดเมือง พลัดผัวพลัดเมียพลัดลูก ต้องระหกระเหินเพราะความมี ความต้องการจะมี

มีนั้นมีได้ แต่ควรจะมีแค่ไหนและอย่างไร เขาถึงบอกว่า “ยามจะได้ได้ให้เป็นไม่เป็นทุกข์ ยามจะเป็นเป็นให้ถูกตามวิถี ยามจะตายตายให้เป็นเห็นสุดดี” ถ้าอย่างนี้ไม่มีทุกข์ ถ้าได้แต่ได้ไม่เป็น เป็นก็เป็นไม่ถูก ก็เป็นทุกข์

ได้และมีบนความถูกต้องชัดเจน “ยิ่งได้ยิ่งสุข ยิ่งมียิ่งสุข” อะไรเอ่ย..ลองนึกให้ดีว่ามีอะไรเอ่ย..มันต้องมีความดี มีบุญบารมี แต่เรากลับไม่อยากหากัน ทั้งๆที่มันทำให้สุข เรากลับไปหาแต่สิ่งที่ให้ทุกข์

คนที่บาดเจ็บล้มตายเพราะเครื่องประดับสวยๆ ราคาแพงๆ มีบ่อน มีซ่อง มีอาบอบนวดอะไรเยอะๆ ทำธุรกิจกอบโกยเงินทองเยอะๆ ในที่สุดก็จะได้อะไรเยอะๆตามมาด้วยคือ มีทุกข์เยอะ มีปัญหาเยอะ

เมื่ออ่านบทความนี้แล้วขอให้ทบทวนว่า เราจะมีเพื่อเป็นทุกข์หรือมีเพื่อความสุข ตอนไม่มีก็วิ่งหา แต่พอได้มาก็วิ่งหนี ต้องรีบเอาไปคืนเพื่อน ต้องรีบเอาไปหลบไปซ่อน หรือมันตกรุ่นทิ้งไปหารุ่นใหม่อยู่ร่ำไป ทำให้นึกถึงรองนายกฯที่ใส่นาฬิการาคาแพงๆกว่า 20 เรือน แต่กลับมีเพื่อเพิ่มทุกข์ ไม่ได้มีเพื่อเพิ่มสุข

ขอให้ความมี ควรมี จำเป็นที่จะต้องมี ขอให้เลือกมีเพื่อให้มีความสุขกัน อย่ามีแล้วเพิ่มทุกข์เลย ถ้ามีแล้วเพิ่มทุกข์ก็ถือว่ามีแล้วไม่ฉลาด

เจริญพร


You must be logged in to post a comment Login