- เลือกงานให้โดน บริหารคนให้เป็น ตาม“ลัคนาราศี”Posted 13 hours ago
- ต่างศาสนา ต่างชาติพันธุ์ อยู่ร่วมกันภายใต้ความแตกต่างPosted 13 hours ago
- โลภ•ลวง•หลง เกมพลิกชีวิต รีแบรนด์หรือรีบอร์นPosted 13 hours ago
- กูไม่ใช่ไก่ต้มเว้ย! อย่ามาต้มกูเลย..Posted 13 hours ago
- หยุดความรุนแรง-ลวงโลกPosted 2 days ago
- อ.เบียร์ช่วยวัดสวนแก้วPosted 5 days ago
- เลิกเสียเงินกับเรื่องโง่ๆPosted 6 days ago
- ปัญหายาเสพติดวาระแห่งชาติPosted 7 days ago
- แก่อย่างไม่มีคุณค่าPosted 1 week ago
- “ทักษิณ” ยังมีมนต์ขลังPosted 1 week ago
เรื่องกินเรื่องใหญ่
คอลัมน์ : สำนักข่าวพระพยอม
ผู้เขียน : พระพยอม กัลยาโณ
(โลกวันนี้รายวัน ประจำวันที่ 24 มี.ค. 66 )
ช่วงนี้มีการวิพากษ์วิจารณ์กันหนักหนาก็คือ เรื่องใหญ่ๆเห็นจะไม่มีอะไรมากไปกว่าเรื่องการเมือง สังคม มีคนบ้า คลั่ง ทำคนเจ็บ คนตาย ข่าวพวกนี้ก็เป็นข่าวที่น่าคิด น่าตรึกตรองว่า มันจะเป็นผลออกมาในทางใด ถ้าคนคลั่งมีโอกาสเที่ยวยิงคนนั้น คนนี้ ตำรวจเข้าไปจัดการไม่ทัน เนิ่นนาน ล้าช้า หรือว่า เพื่อความปลอดภัย อันนี้เป็นเรื่องที่คนใจ ใจเร็ว บอกตำรวจต้องยิงเลย วิสามัญเลย แต่ถ้าตำรวจรีบร้อนเข้าไป ตำรวจตาย ลูกเมียตำรวจก็มีจะต้องมาเสียอก เสียใจ ครอบครัวเขาก็ลำบาก
เพราะฉะนั้น การรอจังหวะ รอเวลาให้มันแน่นอน ให้มันไม่ผิดพลาด เสียหายต่อผู้ก่อเหตุ ผู้คลั่ง เสียหายแก่ผู้เข้าไปจัดการ อันนี้เป็นหลักการที่ผู้ชำนาญการเขาจะคิด จะทำ ไม่งั้นเขาก็คงต้องรีบร้อนเหมือนกัน เพราะโดนวิพากษ์วิจารณ์ว่า ล้าช้านี่ มือไม่ถึงหรือไงอะไรอย่างนี้ ก็ทำให้เขาเสียชื่อ ดังนั้น ตำรวจต้องมีการประเมินสถานการณ์เหมือนกัน เมื่อประเมินสถานการณ์ได้จังหวะเขาก็จัดการ เรียกว่า จัดการได้ปลอดภัยของฝ่ายผู้จัดการดีกว่าจัดการไม่ได้แล้วไม่ได้จัดการเลย อันนี้ก็จะลำบาก
เอาล่ะ คราวนี้มาถึงเรื่องโต๊ะจีน โต๊ะเลี้ยง ไม่ใช่โต๊ะจีนมีหลายโต๊ะนะ แต่เรียกว่า มันก็โต๊ะแต่ 5-6 จาน ประมาณคนไม่มาก ระดับแกนนำพรรคก็มาหม่ำข้าวกัน เขาบอกว่า อาหารเป็นหนึ่งในโลก พระพุทธเจ้าบอกอาหารนี่เป็นหนึ่งในโลก ถ้าได้กินอาหารกันแล้วมันพูดกันง่าย พูดกันคล่อง ถ้ามาพูดๆคุยๆไม่ได้กินอะไรเลย มันคงจะไม่หม่ำกันสนุกสนานอะไร แต่การมอง การรู้จักกัน เขาบอกว่า ข่มขวัญว่า ฉันจะร่วมมือกันนะ ฉันจะตั้งรัฐบาลชิงกัน ชิงแชมป์กันนะ
ถึงใครจะเลือกตั้งได้มาก คะแนนสูง แต่ก็ยังไม่สามารถที่จะตั้งเป็นพรรคเดียวอะไรกันได้อย่างมั่นคง ก็ต้องเรียกกันว่า ครั่นคร้ามบ้างเหมือนกันว่า เขาทำไมกินเลี้ยงกันบ่อยจัง ของเราทำไมยังไม่ได้จัดโต๊ะกินกับใครเลย เดี๋ยวจะกินแห้วนะ ก็มีวิตกกังวลพูดกันไป แต่ว่า ทั้งหมด ทั้งสิ้น ไม่มีโอกาสที่มีพรรคเดียวตั้งรัฐบาลอย่างเด็ดขาด มั่นคง คงต้องอาศัยพรรคเล็ก พรรคน้อย หรือพรรคใหญ่ขนาดกลางๆเข้ามา 2-3 พรรคก็จะทำให้ตั้งรัฐบาลได้
ดังนั้น การตั้งรัฐบาลต้องมีการทำกับข้าวด้วยเหมือนกัน ถ้าปล่อยให้เขาหม่ำข้าวกันบ่อย มันก็เหมือนกับสร้างความสั่นสะเทือนให้กับฝ่ายที่ยังไม่ได้หม่ำกับเขาหรือจะหม่ำกับใครพรรคไหน ไม่อย่างนั้น โอกาสในการจัดตั้งรัฐบาลก็คงไม่ได้ง่าย ดังนั้น การเริ่มต้นตั้งแต่ที่ยังไม่ทันจะเลือกตั้ง ยังไม่มีวันลงอีกตั้งหลายวัน แต่จัดกินเลี้ยงกันบ่อย เดี๋ยวกินบ้านนั้น เดี๋ยวกินบ้านนี้ เรื่องกินๆเนี่ย บางคนวิจารณ์ไปในทางไม่ดี จะกินรวบ จะกินบ้านกินเมืองกันด้วยหรือเปล่า
หรือจะแค่กินแหนงแคลงใจว่า เราจะร่วมกันไม่ได้ นักการเมืองบางพรรคก็เป็นพรรคไม่ประกาศตัวว่า จับมือกับใครไม่ได้ เรียกว่า เข้าได้ทุกสถานการณ์ ไม่มีเรื่องขัดแย้ง ไม่ชอบทะเลาะอะไร ชอบอย่างเดียว คือ ได้อยู่ฝ่ายรัฐบาล ไม่อย่างนั้นจะต้องบ่นว่า อดอยากปากแห้ง ท้องหิว เห็นมั้ยก็มาเข้าเรื่องกินเลย เป็นใหญ่แล้วล่ะ เขาถึงบอกว่า เรื่องกินเรื่องใหญ่ เรื่องตายเรื่องกลาง เรื่องตะรางเรื่องเล็ก ตะรางล้นคุก ตะรางไปบอกเรื่องเล็กไม่ได้แล้ว
แต่ว่า เอาล่ะ เรื่องกินก็เป็นข่าวใหญ่ก็แล้วกัน แต่ซักวันหนึ่งเชื่อว่า พรรคอื่นก็คงจะจัดบ้างแหละ ถ้าไม่จัด ไม่ได้ขึ้นหน้า 1 ในหน้าหนังสือพิมพ์นะ ไม่มีภาพกำลังหม่ำนะ ยังไงเสียคอยดูเถอะ ถ้าเขากินอาหารเพื่อมีแรงช่วยประเทศชาติแล้วกัน อย่าตั้งโต๊ะกินบ้าน กินเมืองกันเลย
เจริญพร
You must be logged in to post a comment Login