คอลัมน์ : สำนักข่าวพระพยอม
ผู้เขียน : พระพยอม กัลยาโณ
(โลกวันนี้รายวัน ประจำวันที่ 20 มี.ค. 63)
ช่วงนี้มีเรามีสงครามใหญ่ คือ โรคไวรัสโควิด-19 ต้องเรียกกันว่า งานเข้ารัฐบาล ถาโถมโจมตีทำให้เรือเหล็ก เรือเล็กของรัฐบาลต้องเอียงไป เอียงมา
ธรรมดาปัญหาภัยแล้งก็คิดว่า หนักแล้ว เศรษฐกิจก็มาหนักอีก ดังนั้น สถานการณ์ขณะนี้ของรัฐบาลต้องถือว่า เจอศึกใหญ่หลวง แล้วรัฐบาลจะทะลวงฝ่าฟันผ่านไปได้หรือไม่ได้ ขึ้นอยู่กับคณะรัฐมนตรี และเมื่อถามว่า สู้หรือไม่สู้ รัฐบาลก็ต้องตอบว่า สู้ เรียกว่า ยุคนี้เป็นยุคที่ต้องสู้กับความยากจน สู้กับโรคภัยไข้เจ็บ แต่ที่เมื่อไม่นานมานี้ เราก็เห็นลิงสู้กันที่ จ.ลพบุรีเหมือนนักเรียนอาชีวะยกพวกตีกัน
เป็นเรื่องที่บางคนวิพากษ์วิจารณ์ว่า เป็นอาถรรพ์หรือไม่ แต่ที่จริงแล้ว ลิงยกพวกตีกันเกิดมาจากนมเปรี้ยว ที่สำคัญลิงเกิดชอบกินนมเปรี้ยว แย่งนมเปรี้ยวกัน คนเอามาให้ ฝ่ายหนึ่งไม่มีไม่ได้ เพราะมันอร่อย เรียกว่า เป็นสงครามแย่งความอร่อย รัฐบาลก็ทำสงครามกับไวรัส ความยากจน รวมทั้งเศรษฐกิจ งานต้องสู้ ต้องรบรา ฆ่าฟันกัน ทางสังคมก็นิยมการฆ่าตัวตายกันมากเหลือเกิน
แต่เอาเถอะ ถึงจะมีเรื่องอะไรกันมามากมายอย่างไร ชีวิตก็ต้องสู้กันต่อไป เพียงแต่จะอยู่สู้กันต่อไปขนาดไหนคราวหน้า คราวหลัง มีคนเขาบอกว่า มันก็ปะปรายเรื่องการทะเลาะกันระหว่างลิงต่อลิง ซึ่งมี 3-4 กลุ่ม หรือ 3 ก๊ก 4 ก๊ก ยกพวกถล่มกัน มีคนมองว่า เป็นเรื่องสนุกสนานกันไปอีกแบบหนึ่ง แต่บางคนก็กลับไปคิดเป็นเรื่องโชค เป็นลาง เป็นอาถรรพ์ อาเพศ ก็คิดได้ แต่ว่า อย่าไปทุกข์ใจ อย่าไปเชื่อมั่นว่า มันเป็นอย่างนั้น เป็นอะไร
มันแค่แย่งนมเปรี้ยวกัน เพราะฉะนั้นสงครามปากท้อง ถ้าไม่มีเรื่องปากท้องก็ไม่เกิดสงครามอย่างนี้ รัฐบาลก็มีเรื่องปากท้องของประชาชน ถ้าเขากินอิ่มนอนอุ่น รัฐบาลก็จะอยู่ได้อีกนาน แต่ถ้าขาดแคลน ขัดสน ฝืดเคือง ข้นแค้น ก็ยากที่จะดำรงการเป็นอยู่อย่างสบายๆได้ “ทิพอาสน์เคยอ่อนแต่ก่อนมา กระด้างดังศิลาประหลาดใจ” รัฐบาลก็รู้สึกเป็นเช่นนั้นเหมือนกัน นั่นมากัน 4-5 ปี ตำแหน่งเก้าอี้รัฐมนตรีต่างๆก็ชักจะมีการนั่งไม่นิ่งเสียแล้ว เพราะตอนนี้นั่งแล้วมันกระเด้งกระดอนและสะท้อนอะไรกันออกมาเรื่อยๆ บางคนส่ายหัว อะไรจะเกิดก็เกิด แต่อย่าให้เกิดการฆ่าตัวตาย อย่าเกิดการทำลายชีวิตอะไรกันเลย
เจริญพร
You must be logged in to post a comment Login