การมีนบีคือการได้รับความเมตตาจากพระเจ้า

• Tweet
• 

คอลัมน์ : สันติธรรม

ผู้เขียน : บรรจง บินกาซัน

(โลกวันนี้รายวัน ประจำวันที่ 29 ส.ค. 68)

ตั้งแต่ดึกดำบรรพ์มา ผู้นับถือศาสนาจะมีศาสดาที่ตัวเองนับถือและศรัทธา  เพราะวิญญาณของมนุษย์ต้องการสิ่งยึดเหนี่ยวหรือสรณะและคำสอนสำหรับการดำเนินชีวิต ศาสนิกรู้ว่าศาสดาเป็นผู้นำคำสอนมา  จึงให้ความเชี่อถือศรัทธาและปฏิบัติตาม

มันเป็นความต้องการของมนุษย์เอง  เพราะคัมภีร์กุรอานกล่าวว่ามนุษย์เกิดมาในสภาพที่อ่อนแอและไม่รู้  มนุษย์ปฏิเสธเรื่องนี้ไม่ได้  เพราะลูกแพะลูกวัวคลอดออกมาจากท้องแม่ของมันไม่ถึงครึ่งชั่ว
โมง  มันก็สามารถยืนได้และรู้ว่าแม่ของมันตัวไหน  หลังจากนั้น มันจะเดินไปดูดนมจากเต้านมของแม่มันโดยไม่มีใครสอน

ผิดกับทารกมนุษย์ที่เมื่อคลอดออกมาแล้วยังไม่รู้จักแม่ของตัวเอง และหากแม่ไม่อุ้มมาป้อนนมให้ ทารกมนุษย์ก็จะอดตาย  กว่าจะเดินได้ก็ต้องใช้เวลาปีกว่า  ถ้าพ่อแม่ไม่ส่งเข้าโรงเรียน  มนุษย์ก็จะไม่มีความรู้ในการดำเนินชีวิตและไม่รู้ว่าอะไรดีอะไรชั่ว

นี่คือเหตุผลที่พระเจ้าเลือกมนุษย์บางคนให้เป็นบรมครูสอนวิชาชีวิตแก่มนุษย์เรื่อยมาตั้งแต่มีมนุษย์คนแรกคืออาดัม  บรมครูผู้สอนวิชาชีวิตนี้ในภาษาอาหรับเรียกว่า “นบี” หรือ “รอซูล” ในภาษาไทยเรียกว่า “ศาสดา” ซึ่งตามความหมายคือ ผู้ก่อตั้งศาสนา หรือผู้คิดค้น ริเริ่มในการนำคำสอนไปเผยแผ่

ในอิสลาม “นบี” หมายถึงผู้บอกข่าวจากพระเจ้า  บอกมนุษย์ให้รู้จักพระเจ้าและวิธีการใช้ชีวิตในโลกนี้เพื่อได้รับความสุขในโลกหน้า  นบีมุฮัมมัดกล่าวว่านบีทั้งหมดที่พระเจ้าคัดเลือกขึ้นมามีจำนวน 124,000 คนกระจายกันไปตามชุมชนมนุษย์ทุกยุคสมัย

คัมภีร์กุอานกล่าวว่า “ทุกหมู่ชนมีผู้นำทาง” (กุรอาน 13:17)

ผู้นำทางดังกล่าวจะนำทางมนุษย์ไปยังหนทางของพระเจ้าซึ่งเรียกในภาษาที่ต่างกันไป เช่น“มรรรค” ในภาษาปาลี “เต๋า” ในภาษาจีน และ “ดีน” ในภาษาอาหรับ

นบีมุฮัมมัดยังบอกให้เรารู้อีกว่าพระเจ้าได้ประทานคัมภีร์ 313 เล่มแก่นบีเพื่อเป็นแหล่งอ้างอิงคำสอนจากพระเจ้า นบีคนใดได้รับคัมภีร์จากพระเจ้าถูกเรียกว่า “รอซูล” หมายถึงผู้นำสาส์นหรือศาสนทูตของพระเจ้ามาสั่งสอนมนุษย์  ดังนั้น นบีและรอซูลจึงไม่ใช่ผู้ก่อตั้งศาสนา   อิสลามจึงไม่ถูกเรียกว่า “ศาสนามุฮัมมัด” ที่ครั้งหนึ่งชาวตะวันตกพยายามจะเรียก

เราไม่จำเป็นต้องรู้ชื่อนบีและศาสนทูตทั้งหมด  แค่นบีบางคนที่กล่าวไว้ในคัมภีร์ไบเบิลและคัมภีร์กุรอานจำนวน 25 ท่านก็เพียงพอแล้ว เพราะนบีและศาสนทูตทุกคนนำคำสอนอย่างเดียวกันมาบอกมนุษย์ คัมภีร์กุรอานกล่าว “เรา(พระเจ้า)ได้ส่งศาสนทูตมายังทุกหมู่ชนพร้อมกับคำบัญชาว่า ‘จงเคารพภักดีอัลลอฮฺและจงหลีกห่างจากความชั่ว’” (กุรอาน 16:36)

มนุษย์แตกต่างไปจากสัตว์ตรงที่มนุษย์มีสติปัญญาและเจตนารมณ์เสรีที่จะเลือกเชื่อฟังหรือไม่เชื่อฟัง  ดังนั้น  สัตว์จึงไม่ต้องถูกนำตัวขึ้นศาลเมื่อมันไปทำร้ายมนุษย์  แต่ถ้ามนุษย์ทำร้ายมนุษย์ด้วยกัน  มนุษย์ผู้ทำผิดจะถูกนำตัวขึ้นศาล เพราะมีกฎหมายกำหนดไว้

แนวทางในการดำเนินชีวิตที่พระเจ้าส่งมายังมนุษย์ผ่านทางผู้นำทางก็บอกว่าอะไรดีและอะไรชั่ว  แต่วัตถุประสงค์อย่างหนึ่งของการสร้างมนุษย์ก็คือพระเจ้าต้องการจะทดสอบมนุษย์ว่าจะเชื่อฟังพระองค์หรือไม่  ดังนั้น พระองค์จึงได้บอกมนุษย์ว่าอะไรเป็นความดีและอะไรเป็นความชั่ว  หลังจากนั้นก็ให้มนุษย์ใช้สติปัญญาและเจตนารมณ์เสรีเลือกปฏิบัติ และมนุษย์ต้องรับผิดชอบในสิ่งที่ตัวเองปฏิบัติไป

ถ้าพระองค์ส่งบรมครูผู้นำทางชีวิตมาบอกมนุษย์หรือตักเตือนมนุษย์แล้วว่าอะไรเป็นความชั่ว  แต่มนุษย์ยังฝ่าฝืนและเมื่อคนส่วนใหญ่ในสังคมเห็นความชั่วเป็นสิ่งถูกต้องดีงามโดยไม่มีการห้ามปราม สังคมหรือชุมชนนั้นก็จะถูกทำลาย

พระเจ้าได้กล่าวไว้ว่า “เราไม่เคยทำลายเมืองใดเว้นเสียแต่ว่าเมืองนั้นได้มีผู้ตักเตือนมาตักเตือนแล้ว (กุรอาน 26:208)

You must be logged in to post a comment Login