ต้องอยู่ให้ได้

• Tweet
• 

คอลัมน์ : สำนักข่าวพระพยอม

ผู้เขียน : พระพยอม กัลยาโณ

(โลกวันนี้รายวัน ประจำวันที่ 15  มี.ค.  65)

คำว่า “ทำให้ไกล ไปให้ถึง” ทำท่าจะไม่ถึงฝั่ง ถึงฝา อุตสาห์ทำให้เกิดคลื่นกระแสว่า แน่นปึ๊ก กินโน้น กินนี่ กินนั่น กันแล้ว ก็มากินเส้น ไม่กินเส้นกระทั่งตอนนี้นักวิชาการบอกว่า มันจะสูญพันธุ์ พรรครัฐบาลเอาทีเดียว ซึ่งเรื่องนี้ไม่อะไรแน่นอน ต้องบอกกันว่า โลกนี้ไม่เที่ยว เดี๋ยวขึ้น เดี๋ยวลง เดี๋ยวก็มาแรง ประเดี๋ยวก็มาร่วง มาหล่น ตอนนี้การเมือง เรียกกันว่า มาเป็นตัวสปีดเล่นเอาตะลึงกัน เห็นจะเป็นเรื่องของส.ส.พรรคเพื่อไทย ไปหาคุณทักษิณ ชินวัตร อดีตนายกรัฐมนตรี ที่ประเทศสิงคโปร์

โดยคุณทักษิณและคุณยิ่งลักษณ์ ชินวัตร น้องสาวและอดีตนายกรัฐมนตรี ก็ได้มาตรวจสุขภาพหรืออะไรทำนองนี้ แต่คุณศรีสุวรรณ จรรยา ก็โดนเข้าร้อง ซึ่งวันนี้ก็ต้องเรียกกันว่า ใจหาย ใจคว่ำไปตามๆกันระหว่างเลือกแล้วไม่มีส.ส.ได้หรือได้ก็น้อยเต็มที จนจะเรียกกันว่า สูญพันธุ์ แทบไม่มีพรรคนี้อยู่อีกอะไรทำนองนั้น พรรคที่ว่า จะแลนด์สไลด์กับแลนด์สไหล แฉลบออกไปโน้น ไปนี่ ว่ากันว่า เลือดไหลกันไม่ค่อยหยุด

เลยกลายเป็นเรื่องที่เอาแน่นอนอะไรไม่ได้ ฝันไปไกล แต่ไปไม่ถึงนี่ ทำท่าจะมาแรงแซงความจริงไปเยอะ ถ้าหากเมืองไทยเรามีการเมืองแบบนี้ขึ้นๆ ลงๆ ถอยหน้า ถอยหลัง ไม่เดินหน้า ไม่เป็นปึ๊กแผ่น ไม่หนาแน่นก็ง่อนแง่น คลอนแคลนในการบริหารประเทศอีก ช่วงนี้ต้องเรียกกันว่า ทั้งโลกบีบคั้นความเป็นอยู่ของประชาชนอย่างแสนสาหัส ไหนจะโรคโควิด ไหนจะปัญหาเศรษฐกิจเกิดจากสงคราม

ทำให้ต้องเรียกกันว่า ผีซ้ำด้ามพลอย ,พระศุกร์เข้า พระเสาร์แทรก ถล่มบ้านเมือง ถล่มเศรษฐกิจ ถล่มความเป็นอยู่ใช้จ่าย แพงหูดับ ดับไหม้ ตอนนี้เรียกว่า ถ้าทำบัญชีครัวเรือนก็หายวับจากเคยที่มีขึ้นมาต้องหายวับ และน่าสงสารอาชีพต่างๆในยามนี้ จะเป็นมอเตอร์ไซด์ แท็กซี่ ล้วนแต่อยู่ในสภาพร่อแร่ จอดนิ่งเป็นหมื่นๆคัน เพราะไม่มีผู้โดยสาร หวังว่า คนไทยจะไม่ต้องไปร่มควัน ไม่ต้องไปลาโลกไปกันเป็นแถว เป็นแนว

ต้องขอให้สู้อย่างชนิดยิบตา ให้มันตายอด ตายอยากกันไปเลย แต่อย่าไปฆ่าตัวตายดีมั้ย ถ้าจะตายอด ตายอยาก คงไม่ถึงเหมือนกับยุคฮิตเลอร์ เอาไปบ่มแก๊สอะไรในถ้ำ ในโพรงอะไรกันหรอก เรามาระลึกนึกว่า อะไรจะเกิดมันก็ต้องเกิด เกิดแล้วเราต้องไม่ชิงฆ่าตัวตาย เกิดมาแล้วต้องคอยดูกันต่อไปว่า อะไรจะเกิดต่ออีก มันจะมาแค่ไหน ไปแค่ไหน ไม่ต้องไปหวาดหวั่นพรั่นพรึง คำนึงว่า ต้องอยู่ให้ได้ในยามนี้ เพื่อได้รู้ ได้ดู ได้เห็นวิปริตของโลก

มันไม่ใช่โลกนี้น่าอภิรมย์ชมชื่นตามที่พระพุทธเจ้าตรัสไว้เลย จะร่าเริงกันไปทำไม จะสนุกสนานกันไปใย ในเมื่อโลกลุกร้อนเป็นไฟและมีภัยรอบด้าน ถ้าเราอยู่กับภัยไม่เป็น เราก็อยู่อย่างผู้แพ้ภัย ถ้าอยู่กับภัยเป็นอาจจะกลายเป็นว่า ภัยนี้สร้างภูมิคุ้มกันให้เราเข็มแข็งขึ้นมาๆจนกลายเป็นกระดูกเหล็กได้ต่อไป

เจริญพร

You must be logged in to post a comment Login