บทเรียนที่แท้จริง

• Tweet
• 

คอลัมน์ : สำนักข่าวพระพยอม

ผู้เขียน : พระพยอม กัลยาโณ

(โลกวันนี้รายวัน ประจำวันที่ 28 ก.ย. 63)

ภาพสะเทือนใจระหว่างครูกับเด็ก โดยเฉพาะเป็นเด็กอนุบาลที่เล็กที่สุดของโรงเรียนเอกชนชื่อดังแห่งหนึ่งย่านราชพฤกษ์ นั่น คือ อนุบาล 1 ซึ่งไม่น่าเชื่อว่า ครูอยู่กัน 2-3 คน ไม่มีใครห้ามปราม เด็กโดนกระชากหัว โดยดึงหู ตบหัวคว่ำ โดนทุบอะไรอย่างนี้ มันเกินวิสัยครูโดยทั่วไป ถ้ารู้ว่า จะอยู่กับเด็กไม่ได้ก็ไปดำนา ขายผัก ขายหญ้า ขายแรง แต่ขายสมองไม่ได้ ต้องไปทำอย่างอื่นแล้วละ ไม่ควรจะมารับงานอาชีพนี้ เพราะงานอาชีพนี้มันเป็นงานที่รำคาญไม่ได้ หงุดหงิดไม่ได้ มันต้องมีความเยือกเย็น หนักแน่น ไม่ใจร้อน

ครูมีข้อหนึ่ง คือ เป็นน่ารัก น่าเคารพ แต่ว่า ฝั่งพ่อของเด็กพูดบอกว่า ลูกงอแง ไม่อยากจะไปโรงเรียน แกล้งนอนดึกเผื่อจะตื่นสาย นี่ก็ฉลาดพอตัวเหมือนกัน โดยแกล้งนอนดึกแล้วจะตื่นสายไม่ไปโรงเรียน ถามไป ถามมา ลูกเขากลัว แล้วก็นอนผวา เชื่อว่า โรงเรียนดังๆมีข่าวอย่างนี้ ไม่รู้ว่า รายได้จะหดไปตามโรคโควิด-19 หรือเปล่า จำนวนนักเรียนจะลดไปหรือเปล่า สำหรับรายนี้น่าจะเป็นบทเรียนกับโรงเรียนอื่นหรือพ่อแม่ผู้ปกครองคนอื่น

เพราะลูกไม่ไปโรงเรียน กลัว ไม่อยากไป ต้องลองถามให้ดี ถ้าไม่รู้แล้วไปบังคับลูกเท่ากับบังคับให้เขาไปโดนทำร้าย อย่างนี้มันก็ลำบากเหมือนกัน ก็หวังว่า ถ้าทุกอย่างผู้ใหญ่ตัดสินกันอย่างไร แม้ว่า ตอนนี้ทางโรงเรียนจะไล่ครูคนนี้ออกไปแล้ว แต่จะมีการริบใบอนุญาต ใบสอน ใบอาชีพอะไรกันหรือเปล่า เพราะสร้างความเสื่อมเสียในวงการศึกษา ถ้าไม่ศึกษาอารมณ์ ไอคิวดีอย่างไรก็ตาม อีคิวไม่ดีก็ไม่ไหว ไปไม่รอด ดังนั้นคนที่คิดเป็นครูต้องนึกไว้ให้ได้ว่า ต้องเป็นที่รักของเด็ก ถ้าเป็นที่รักของเด็กไม่ได้ เด็กเกลียดกลัวถึงกับไม่ไปโรงเรียน

อันนี้ต้องเรียกว่า การศึกษาผลักเด็กออกจากโรงเรียนแล้วละ เชื่อว่า พ่อแม่คงต้องย้ายหาโรงเรียนใหม่ โดยสัญชาตญาณของความเป็นพ่อแม่ก็อยากจะปกป้อง คุ้มครองลูกตัวเองให้ปลอดภัย ซึ่งโรงเรียนก็ควรที่จะสร้างชื่อเสียงให้เป็นที่ยอมรับ นี่เป็นเรื่องที่ต้องยอมรับว่า เจ็บปวดกับวงการศึกษา อาตมาหวังว่า คงจะแก้ไขและได้บทเรียนกันต่อไป นี่ คือ บทเรียนที่แท้จริงๆ ที่เรียนๆไปนั้น เรียนแล้วแก้ปัญหาไม่ได้ กับเรียนแล้วไปเพิ่มปัญหา อันนี้ก็ต้องหาทางแก้ไขกันต่อไป

เจริญพร

You must be logged in to post a comment Login