ตามหาซิกซ์ตี้ซิกซ์ การาจ

• Tweet
• 

คอลัมน์ : ร้ายสาระ

ผู้เขียน : ศิลป์ อิศเรศ

(โลกวันนี้วันสุข ประจำวันที่ 9–16 สิงหาคม 2562)

หนุ่มนิรนามประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์ได้รับบาดเจ็บสาหัส ทีมแพทย์สามารถรักษาชีวิตไว้ได้แต่เขานอนเป็นผักไม่มีปฏิกิริยาตอบสนองใดๆทั้งสิ้น ขณะที่ยังไม่สามารถระบุตัวตนคนไข้ได้ ทีมแพทย์ตั้งชื่อให้กับเขาว่า “ซิกซ์ตี้ซิกซ์ การาจ”

ปี 1999 ชายนิรนามคนหนึ่งประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์ เขาได้รับบาดเจ็บสาหัสนอนจมกองเลือดอยู่บนถนนสายเปลี่ยวกลางทะเลทรายใกล้กับชายแดนอเมริกา-เม็กซิโก ภายในตัวพบแต่เพียงโทรศัพท์เม็กซิกันและเงินเปโซ ไม่มีบัตรประจำตัวใดๆทั้งสิ้น

ทีมแพทย์โรงพยาบาลซานดิเอโกสามารถช่วยชีวิตคนเจ็บได้สำเร็จ แต่เขานอนเป็นผักไม่มีปฏิกิริยาตอบสนองใดๆ โรงพยาบาลซานดิเอโกจึงส่งตัวคนไข้ไปยังวิลล่าโคโรนาโด สถาบันที่เชี่ยวชาญด้านดูแลผู้ป่วยที่ไม่สามารถช่วยเหลือตัวเองได้

โดยปกติแล้วคนอเมริกันจะใช้ชื่อเรียกผู้ชายที่ไม่สามารถระบุตัวตนได้ว่า “จอห์น โด” เนื่องจากวิลล่าโคโรนาโดมีผู้ป่วยที่ไม่สามารถระบุตัวตนได้หลายคน หากใช้ชื่อจอห์น โด กับทุกคนคงสับสนว่าหมายถึงผู้ป่วยคนไหน เอ็ด เคิร์กแพทริก ผู้อำนวยการวิลล่าโคโรนาโด จึงตั้งชื่อผู้ป่วยรายนี้ว่า “ซิกซ์ตี้ซิกซ์ การาจ”

ซิกซ์ตี้ซิกซ์ การาจ คือสถานที่ที่ตำรวจนำเศษซากรถยนต์คันที่ประสบอุบัติเหตุลากไปทิ้ง พยาบาลเรียกผู้ป่วยรายนี้สั้นๆว่า “ซิกซ์ตี้ซิกซ์” หรือไม่ก็ “การาจ”

การาจไม่สามารถช่วยเหลือตัวเองได้แม้แต่น้อย แพทย์ต้องเจาะคอเพื่อต่อเครื่องช่วยหายใจ และเจาะช่องท้องเพื่อให้อาหารเหลว ค่าใช้จ่ายในการดูแลเฉลี่ยอยู่ระหว่าง 500-900 ดอลลาร์ต่อวัน เนื่องจากกฎหมายอเมริกากำหนดว่าการถอดเครื่องช่วยชีวิตจะต้องได้รับการยินยอมจากญาติเท่านั้น แต่ไม่มีใครรู้ว่าการาจเป็นใครมาจากไหนจึงไม่สามารถติดต่อญาติเขาได้

ดังนั้น สถาบันวิลล่าโคโรนาโดจึงมีหน้าที่ดูแลการาจไปจนกว่าจะรู้ตัวตนที่แท้จริงของเขาและสามารถติดต่อกับญาติให้ตัดสินใจ โดยที่ระหว่างนี้สถาบันวิลล่าโคโรนาโดสามารถเบิกค่าใช้จ่ายทั้งหมดได้จากรัฐบาลภายใต้โครงการเมดิคัล

อย่างไรก็ตาม กฎหมายเปิดช่องให้กับทีมแพทย์ที่ทำการรักษาให้ทำหน้าที่ตัดสินใจถอดเครื่องช่วยชีวิตได้ในกรณีที่ไม่สามารถระบุตัวตนผู้ป่วยได้ แต่สถาบันวิลล่าโคโรนาโดไม่ได้ใช้สิทธินั้น เอ็ดให้เหตุผลว่ามันยากที่จะเลือกระหว่างทำตามกฎหมายกับทำตามจริยธรรม

จากการศึกษาผู้ป่วยนอนเป็นผัก 5 ราย พบว่าพวกเขายังมีสติสัมปชัญญะรับรู้สิ่งที่เกิดขึ้นรอบๆตัว เพียงแต่พวกเขาไม่สามารถเคลื่อนไหวหรือมีปฏิกิริยาตอบสนองได้ ด้วยเหตุนี้เองสถาบันวิลล่าโคโรนาโดจึงดูแลการาจไปจนกว่าจะมีญาติมาแสดงตน

ผีน้อยเม็กซิกัน

ปี 2015 เอ็ดสังเกตเห็นการาจขยับริมฝีปากเหมือนจะยิ้ม แต่นั่นบอกได้ยากว่าเขารู้สึกตัวหรือเป็นเพียงปฏิกิริยาทางร่างกาย เป็นช่วงเวลาเดียวกับที่โจแอน ฟาร์ยอน นักข่าวจากหนังสือพิมพ์แอลเอไทม์ สนใจที่จะทำสกู๊ปเจาะลึกความเป็นมาและสืบหาตัวตนผู้ป่วยรายนี้

โจแอนสงสัยว่าทำไมโรงพยาบาลจึงเฝ้าดูแลการาจติดต่อกันนานถึง 15 ปี ขณะที่ไม่มีใครสนใจจะสืบหาตัวตนของชายคนนี้ แต่การสืบสวนไม่ง่ายนัก เนื่องจากตำรวจทางหลวงได้ทำลายเอกสารรายงานการเกิดอุบัติเหตุในครั้งนั้นไปแล้ว โจแอนจึงเบนเข็มไปที่สำนักงานโยธาเขตอิมพีเรียล ซึ่งยังเก็บข้อมูลการเกิดอุบัติเหตุครั้งนั้นเอาไว้

ปี 1999 ชายแดนอเมริกา-เม็กซิโกบริเวณหุบเขาอิมพีเรียลยังไม่มีรั้วกั้น มันจึงเป็นจุดที่คนเม็กซิกันใช้เป็นสถานที่ลักลอบเข้าอเมริกาอย่างผิดกฎหมายโดยไม่เกรงกลัวตำรวจทางหลวงที่คอยซุ่มอยู่ข้างถนนเป็นระยะๆ

เขตอิมพีเรียลเป็นเขตเกษตรกรรม เป็นที่ตั้งของไร่นาหลายแหล่ง เป็นแหล่งที่ต้องการแรงงานราคาถูกจำนวนมาก ชาวเม็กซิกันเหล่านี้ลักลอบเข้าอเมริกาอย่างผิดกฎหมายเพื่อมาขายแรงงาน และการาจก็เป็นหนึ่งในนั้น

หนีไม่พ้น

วันที่ 10 มิถุนายน 1999 การาจและชาวเม็กซิกันอีกอย่างน้อย 9 คน ซ่อนตัวอยู่ท้ายรถกระบะโดยมีกระเป๋าเดินทางหลายใบสุมบังเอาไว้ไม่ให้คนภายนอกเห็น แสงไฟไซเรนจากรถตำรวจทางหลวงไล่หลังมาไกลๆ คนขับรถกระบะกระทืบคันเร่งพยายามขับหลบลงถนนท้องถิ่นบาวเกอร์

ในทิศตรงกันข้าม เอเบล รามิเรซ วัย 33 ปี ขับรถเก๋งโตโยต้ามากับเพื่อน เกรโกริโอ เมนเดซ วัย 33 ปี เพื่อไปทำงานในไร่แถวๆนั้น เอเบลกระทืบเบรก แต่ไม่ทันเสียแล้ว เขาพุ่งชนรถกระบะอย่างแรงจนกระทั่งพลิกคว่ำ คนขับรถกระบะและคนอื่นอีก 4 คน ลงจากรถก่อนจะวิ่งหนีตำรวจหายเข้าไปในไร่ข้างทาง

ชาวเม็กซิกัน 4 คนได้รับบาดเจ็บหมดสติอยู่กลางถนน หนึ่งในนั้นคือการาจ เอเบลปฏิเสธที่จะไปโรงพยาบาล เขาขอเดินทางไปทำงานต่อ ส่วนเกรโกริโอ ต้องนอนรักษาตัว 8 วัน ขณะที่การาจนอนเป็นผักนับตั้งวันนั้น อย่างไรก็ตาม 6 เดือนต่อมา เอเบลเสียชีวิตจากสาเหตุเลือดตกใน

เอนริเก โมโรเนส ผู้ก่อตั้งกลุ่มสิทธิผู้อพยพ บอร์เดอร์แอนเจิล ยื่นมือเข้ามาช่วยสืบหาตัวตนการาจหลังจากได้อ่านบทความของโจแอน เขาสันนิษฐานว่าการาจอาจไม่ได้หลบหนีเข้าอเมริกาเป็นครั้งแรก และอาจเคยถูกสายตรวจชายแดนจับตัวมาแล้ว ถ้าเป็นเช่นนั้นจริงทางตำรวจตระเวนชายแดนก็ต้องมีฐานข้อมูลของการาจ

คุ้ยจนเจอ

ข้อสันนิษฐานของเอนริเกเป็นความจริง ลายนิ้วมือของการาจตรงกับวัยรุ่นชาวเม็กซิกันชื่ออิกนาซิโอที่ถูกตำรวจจับได้เมื่อ 3 เดือนก่อนประสบอุบัติเหตุ จากข้อมูลนี้โจแอนสืบหาจนพบจูเลียน่า พี่สาวของการาจที่ลักลอบเข้าอเมริกามาทำงานในโรงงานแห่งหนึ่งในรัฐโอไฮโอ ด้วยเหตุที่ครอบครัวนี้ลักลอบเข้าอเมริกาอย่างผิดกฎหมาย โจแอนจึงขอไม่เปิดเผยนามสกุลของพวกเขา

อิกนาซิโอเป็นลูกคนสุดท้องจากจำนวนพี่น้อง 12 คนของครอบครัวยากจนในหมู่บ้านเล็กๆแห่งหนึ่ง เขาเป็นลูกคนเดียวที่ได้เรียนหนังสือ จนกระทั่งเมื่ออายุได้ 15 ปี พ่อแม่ถูกสังหารจากเหตุการณ์ขัดแย้งทางการเมืองของคน 2 กลุ่ม อิกนาซิโอจึงต้องออกจากโรงเรียน

เดือนมีนาคม 1999 อิกนาซิโออายุได้ 17 ปี เขาวางแผนจะเดินทางมาขุดทองในอเมริกา 3 เดือนหลังจากนั้น อิกนาซิโอโทรศัพท์ไปบอกพี่สาวว่าถูกตำรวจจับฐานลักลอบเข้าประเทศ เขาบอกกับตำรวจว่าอายุ 18 ปี เพราะถ้าตำรวจรู้ว่าเขาอายุแค่ 17 ปี เขาจะต้องถูกควบคุมตัวเพื่อรอให้ผู้ปกครองมารับ

อิกนาซิโอบอกพี่สาวว่าจะกลับไปรับจ้างหาเงินเป็นค่าจ้างคนนำทางเข้าอเมริกา 200 ดอลลาร์ แล้วจะกลับมาอีกครั้ง หลังจากนั้นจูเลียน่าก็ไม่ได้ข่าวคราวอิกนาซิโออีกเลย จนกระทั่งโจแอนนำข่าวไปแจ้งกับเธอในปี 2016 ในที่สุดโจแอนก็บรรลุเป้าหมายภารกิจ เธอสามารถระบุตัวตนของชายนิรนามที่เป็นปริศนามานานถึง 16 ปี ปัจจุบันอิกนาซิโอสามารถลืมตา ขยับปาก ขยับมือได้บ้าง แต่ยังไม่สามารถสื่อสารได้

1.ป้ายข้อมูลซิกซ์ตี้ซิกซ์ การาจ หน้าห้องคนไข้

2.สถาบันวิลล่าโคโรนาโด

3.ซิกซ์ตี้ซิกซ์ การาจ นอนเป็นผักนานกว่า 15 ปี

4.ซิกซ์ตี้ซิกซ์ การาจ มีปฏิกิริยาครั้งแรกในปี 2015

5.สถานที่บริเวณที่เกิดอุบัติเหตุ

6.เอ็ด เคิร์กแพทริก

7.เอนริเก โมโรเนส

8.ภาพอิกนาซิโอจากแฟ้มประวัติสมัยถูกจับครั้งแรก

9.อิกนาซิโอกับแม่และหลานสาว

You must be logged in to post a comment Login