เซอร์ไพรส์เค้ก

On May 3, 2019

คอลัมน์ : ร้ายสาระ

ผู้เขียน : ศิลป์ อิศเรศ

(โลกวันนี้วันสุข ประจำวันที่ 3-10 พฤษภาคม 2562 )

กลยุทธ์สร้างความประหลาดใจให้แขกรับเชิญในงานเลี้ยงด้วยเค้กก้อนโตที่ไม่ใช่เค้กธรรมดา แต่มีสาวนุ่งน้อยห่มน้อยกระโจนออกมาจากเค้ก เป็นที่รู้กันเฉพาะในกลุ่มสังคมชั้นสูง จนกระทั่งเกิดคดีฆาตกรรมทำให้สื่อประโคมข่าวจนเป็นที่รู้กันไปทั่ว

การใช้อาหารเป็นส่วนประกอบในการสร้างความบันเทิงให้กับแขกรับเชิญมีมานานตั้งแต่ยุคกลางหรือราวคริสต์ศตวรรษที่ 5 พ่อครัวสมัยนั้นจะซ่อนกบเป็นๆไว้ในพาย เมื่อพายถูกมีดกรีดกบก็จะกระโดดออกมาสร้างความประหลาดใจให้กับแขกและเป็นที่สนุกสนานเฮฮา

ตำราปรุงอาหารชาวอิตาเลียนในปี 1474 สอนวิธีซ่อนนกเป็นๆไว้ในพาย ต่อมาในปี 1626 ดยุกและดัชเชสแห่งบักกิงแฮมจับตัวเซอร์เจฟฟรีย์ ฮัดสัน ขุนนางแคระที่อยู่ฝ่ายต่อต้านราชวงศ์ในสงครามกลางเมืองอังกฤษ ซ่อนไว้ในพายชิ้นใหญ่นำมาถวายแด่กษัตริย์ชาร์ลที่ 1

เมื่อถึงศตวรรษที่ 18 การทำเซอร์ไพรส์พายหรือเซอร์ไพรส์เค้กนิยมซ่อนเฉพาะสาววัยขบเผาะเท่านั้น งานเลี้ยงจัดอย่างหรูหรา แขกรับเชิญล้วนเป็นคนสังคมชั้นสูง เป็นคนมีหน้ามีตาในสังคม จึงต้องจัดงานเลี้ยงกันแบบลับๆ

งานเลี้ยงกลุ่มลับ

วันที่ 20 พฤษภาคม 1895 จอห์น เอลเลียต โควดิน จัดงานเลี้ยงฉลองงานแต่งงานครบรอบ 10 ปี ที่สตูดิโอของศิลปินชื่อดัง เจมส์ บรีส กลางกรุงนิวยอร์ก แต่ภรรยาของเขาและภรรยาของแขกทุกคนไม่ได้รับเชิญให้มาร่วมงาน แขกรับเชิญล้วนแต่เป็นคนมีชื่อเสียง รวมถึงนักวิทยาศาสตร์ชื่อดัง นิโคลา เทสลา และชาร์ล กิบสัน ศิลปินวาดภาพและผู้สร้างมาตรฐานหญิงอเมริกันงามอย่างมีอิสระต้อนรับศตวรรษที่ 20 หรือที่รู้จักกันในชื่อ Gibson Girl

แขกอีกคนที่ต้องเอ่ยนามคือ สแตนฟอร์ด ไวท์ มหาเศรษฐีและสถาปนิกผู้มีชื่อเสียง ผู้ออกแบบอาคารสำคัญๆหลายแห่งทั่วอเมริกา และเป็นหุ้นส่วนบริษัทรับออกแบบอาคารแมคคิม มีดและไวท์ ซึ่งหุ้นส่วนอีก 2 คนคือ ชาร์ล แมคคิม และวิลเลี่ยม มีด ก็ได้รับเชิญเช่นเดียวกัน

งานเลี้ยงเสิร์ฟอาหารเรียกน้ำย่อยด้วยหอยนางรม ตามด้วยอาหารหลักอื่นๆอีก 14 ชนิด ตบท้ายล้างปากด้วยกาแฟชั้นเลิศ รวมอาหารทั้งสิ้น 16 ชนิด อีกทั้งมีสาวน้อยหุ่นดี 2 คน คอยให้บริการเครื่องดื่มกับแขกตลอดงานเลี้ยง

สนนราคาค่าใช้จ่ายงานเลี้ยงในคืนนั้นเป็นเงิน 3,500 ดอลลาร์ มากแค่ไหนลองเปรียบเทียบกับค่าจ้างแรงงานรายวันในสมัยนั้นตกอยู่ประมาณวันละ 1.50 ดอลลาร์ หรือจะพูดอีกอย่างก็คือ เท่ากับเงินค่าจ้างคนชั้นแรงงาน 2,300 วัน

โป๊ะแตก

ทศวรรษ 1890 นิวยอร์กเป็นเมืองที่เจริญเติบโตอย่างรวดเร็ว โรงผลิตไฟฟ้ากำลังผลิตมหาศาลส่งผลให้เกิดโรงงานอุตสาหกรรม ท่าเรือ สถานีรถไฟ ผุดขึ้นมากมาย ผู้คนหลั่งไหลเข้ามาหางานทำในนิวยอร์ก สาวชนบทใฝ่ฝันที่จะได้เป็นหนึ่งในคณะละครบรอดเวย์ เด็กสาวหลายคนหนีออกจากบ้านเพื่อวิ่งตามความฝัน แต่มีเพียงจำนวนหยิบมือที่ประสบความสำเร็จ ขณะที่คนที่เหลือจบลงในโรงงานอุตสาหกรรม หรืออาจแย่ไปกว่านั้นด้วยการขายบริการทางเพศตามข้างถนน

ซูซี่ จอห์นสัน สาวน้อยวัย 16 ปี ก็เป็นหนึ่งในกลุ่มสาวชนบทที่ไขว่คว้าหาโอกาสเข้าวงการบันเทิง ซูซี่รับจ้างเป็นนางแบบให้กับศิลปินวาดภาพและเป็นนางแบบโฆษณาสินค้า จนกระทั่งจอห์นมาว่าจ้างให้เป็นสาวในเซอร์ไพรส์เค้กสำหรับงานเลี้ยงที่เขาจัดขึ้น

นักดนตรี 4 คนเล่นแบนโจ ขณะที่นักร้องอีก 4 คนคอยร้องเพลงประสานเสียง สาวน้อยหุ่นดี 2 คนบริการรินไวน์ สาวผมแดงเสิร์ฟไวน์แดง ขณะที่สาวผมบลอนด์เสิร์ฟไวน์ขาว หรือหากต้องการแชมเปญก็มีให้บริการตลอดทั้งคืน

หลังจากแขกรับเชิญอิ่มหมีพีมันแล้ว บริกรก็นำเค้กก้อนยักษ์มาวางบนโต๊ะ สแตนฟอร์ดถือมีดกำลังจะกรีดลงบนเค้ก ทันใดนั้นซูซี่ที่ร่างแทบจะเปลือยเปล่าในชุดซีทรูสีดำมองทะลุเห็นไปถึงตับไตไส้พุงก็โผล่ออกมา พร้อมกับมีนกคีรีบูนจำนวนมากโบยบินตามออกมาจากในเค้ก ดังที่ปรากฏในภาพประกอบข่าวของหนังสือพิมพ์นิวยอร์กเวิลด์

ปาร์ตี้เซอร์ไพรส์เค้กควรเป็นความลับ แต่สาวที่ทำหน้าที่บริการแขกคนหนึ่งนำเรื่องไปขายข่าวให้กับมอร์ริล ก็อดดาร์ด บรรณาธิการหนังสือพิมพ์นิวยอร์กเวิลด์ เนื้อข่าวความยาว 7 ย่อหน้าไม่มีอะไรมาก เพียงแค่เล่ารายละเอียดที่เกิดขึ้นในคืนงานเลี้ยง แต่ก็สร้างความไม่พอใจให้กับสังคมชนชั้นสูง เพราะปรากฏรายชื่อบุคคลที่มาร่วมงานปาร์ตี้ในคืนนั้นทุกคน

คนรักเด็ก

หลังจากเป็นข่าวบนหน้าหนังสือพิมพ์ซูซี่ก็หายหน้าหายตาไปจากวงการ เพราะทำให้ครอบครัวได้รับความอับอาย เรื่องราวของซูซี่สาวเซอร์ไพรส์เค้กเลือนรางไปตามกาลเวลา จนกระทั่งถึงปี 1901 สแตนฟอร์ดไปติดใจตัวประกอบละครบรอดเวย์วัย 16 ปีชื่อ เอเวอลีน เนสบิต เชื้อเชิญเธอให้มายังอพาร์ตเมนต์หรูเมดิสันสแควร์การ์เดนที่เขาเป็นคนออกแบบ

สแตนฟอร์ดปรนเปรอเอเวอลีนด้วยเครื่องประดับราคาแพง เช่น สร้อยแพลทินัมประดับไข่มุก แหวนทับทิมล้อมเพชร และแหวนเพชรเดี่ยว 2 วง กับชุดเสื้อขนสัตว์หรู พร้อมกับเสนอเงินจำนวนหนึ่งให้กับเธอและแม่ สแตนฟอร์ดประเคนแชมเปญให้เอเวอลีนตลอดทั้งคืนจนเธอเมาหมดสติ และจบด้วยการถูกสแตนฟอร์ดข่มขืน

แต่เอเวอลีนไม่ได้เคลิบเคลิ้มไปกับของขวัญราคาแพงที่สแตนฟอร์ดเสนอให้ เพราะช่วงเวลานั้นเธอคบหากับแฮรี่ ทอว์ ทายาทมหาเศรษฐีอุตสาหกรรมเดินรถไฟและเหมืองถ่านหิน เธอปกปิดเรื่องที่เกิดขึ้นเป็นความลับจนกระทั่งแต่งงานกับแฮรี่เมื่อวันที่ 5 เมษายน 1905

หลังจากแต่งงานกันแล้ว เอเวอลีนตัดสินใจเล่าเรื่องที่ถูกสแตนฟอร์ดข่มขืนให้สามีฟัง สร้างความโกรธแค้นให้กับแฮรี่เป็นอย่างมาก คืนวันที่ 25 มิถุนายน 1906 แฮรี่พกปืนบุกไปยังที่นั่งชมละครส่วนตัวของสแตนฟอร์ดในโรงละครเมดิสันสแควร์การ์เดน ลั่นกระสุน 3 นัดใส่ที่ใบหน้าของสแตนฟอร์ด ทำให้เขาเสียชีวิตในที่เกิดเหตุทันที

รื้อฟื้นความหลัง

เรื่องที่เกิดขึ้นถือเป็นข่าวใหญ่ของศตวรรษเลยทีเดียว เพราะผู้กระทำและผู้ถูกกระทำเป็นบุคคลชั้นสูง และเหตุการณ์เกิดขึ้นต่อหน้าคนนับพันในโรงละครเมดิสันสแควร์การ์เดน หนังสือพิมพ์นิวยอร์กเวิลด์ไม่รอช้า สาวลึกที่มาที่ไปของเรื่องราว ขุดเอาเรื่องปาร์ตี้เซอร์ไพรส์เค้กเมื่อปี 1895 นำกลับมารื้อฟื้นความจำ ว่ากันว่าไอเดียซ่อนสาวน้อยไว้ในเค้กในคืนนั้นเป็นความคิดของสแตนฟอร์ด

เนื้อข่าวมีข้อความเตือนภัยสาวชนบทที่หวังจะมาโด่งดังในธุรกิจบันเทิงแต่กลับถูกชนชั้นสูงย่ำยีจนเสียผู้เสียคน หลังจากที่ซูซี่ตกเป็นข่าวเธอก็หลบหน้าหลบตาผู้คนแอบไปแต่งงานกับชายคนหนึ่ง แต่หลังจากที่สามีจับได้ว่าซูซี่คือสาวเซอร์ไพรส์เค้ก เขาก็ขอหย่าทำให้ซูซี่เสียใจจนฆ่าตัวตาย

แต่นักประวัติศาสตร์ไม่เชื่อว่าเป็นความจริง เพราะไม่มีหลักฐานยืนยันคำกล่าวอ้างนี้ หนังสือพิมพ์สมัยนั้นนิยมใส่สีตีไข่ลงในเนื้อข่าวเพื่อเพิ่มยอดขาย แม้ว่าเหตุการณ์ปาร์ตี้เซอร์ไพรส์เค้กจะเป็นเรื่องจริง แต่ซูซี่อับอายจนฆ่าตัวตายน่าจะเป็นเรื่องแต่งเติมขึ้นมาภายหลัง

กลับมาที่คดีฆาตกรรมสแตนฟอร์ด แฮรี่ถูกตัดสินว่าก่ออาชญากรรมขณะที่ขาดสติ เขาถูกส่งตัวไปบำบัดที่โรงพยาบาลโรคจิต สแตนฟอร์ด ไวท์ ได้รับการจดจำในฐานะสถาปนิกผู้ยิ่งใหญ่ เอเวอลีน เนสบิต ได้รับการจดจำว่าเป็นนางแบบที่ประสบความสำเร็จคนหนึ่ง ขณะที่ซูซี่ จอห์นสัน ได้รับการจดจำว่าเป็นสาวเซอร์ไพรส์เค้กคนแรกที่เป็นข่าวบนหน้าหนังสือพิมพ์