ทางสายกลาง / โดย พระพยอม กัลยาโณ

• Tweet
• 

คอลัมน์ : สำนักข่าวพระพยอม

ผู้เขียน : พระพยอม กัลยาโณ

ขนาดมีอำนาจสูงสุดยังบอกว่าขอระดมความคิดเพื่อหาทางออกกรณีบ้านพักตุลาการที่ป่าดอยสุเทพ ไม่กล้าตัดสินใจด้วยตัวเอง คนเชียงใหม่ออกมาต่อต้านให้รื้อทิ้ง แต่น่าเสียดายงบประมาณเป็นร้อยเป็นพันล้านบาท เป็นเงินไม่ใช่น้อย แม้ผลการเจรจาจะให้คืนพื้นที่กรมธนารักษ์และให้เป็นเขตอุทยานแห่งชาติ โดยไม่รื้ออาคารชุด 9 หลัง และบ้านพัก 45 หลัง คือห้ามคนเข้าไปอยู่ แล้วนำพื้นที่ฟื้นฟูปลูกป่า ทำให้คนในพื้นที่พอใจ

เรื่องนี้ถือเป็นบทเรียนราคาแพงเพื่อเราจะได้ไม่ “เสียค่าโง่” หรือ “เสียค่าสะเพร่า” อย่างนี้อีก หน่วยงานราชการทำอะไรต้องคิดให้ดี ตรวจสอบให้แน่นอน งบประมาณที่ใช้ไปไม่ใช่น้อย ถ้าทุบทิ้งก็จะเหลือแค่เศษปูน กว่าจะปลูกต้นไม้ให้ได้เหมือนเดิมก็ต้องใช้เวลาไม่น้อย อาจใช้งบประมาณอีก 20-30% เพื่อฟื้นฟูป่า

ไม่รู้ว่าสมองคนไทยเป็นอย่างไร ทำอะไรก็มีปัญหา ต้องตามแก้ไข ต้องระดมความคิดหาทางออก เสียงบประมาณแผ่นดินไปเปล่าๆมากมายเพราะค่าโง่หลายเรื่อง กรณีบ้านพักตุลาการจะผิดจะถูกอย่างไรก็มีผลเสียมากกว่าผลได้แน่นอน เสียทั้งป่า เสียทั้งงบประมาณ

กรณีนี้ถ้าถามว่าทำไมจึงปล่อยให้ทำได้ในเขตป่า แม้เป็นที่กรมธนารักษ์ก็ต้องมีการสำรวจว่าจะเกิดผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อมอย่างไร เหมือนป่าหลายแห่งที่มีการออกโฉนด ถามว่าใครออก ก็เป็นกรมที่ดินออกให้ ทั้งที่ผิดกฎหมาย แต่มีพวกผีที่ดินเก่าๆที่เฮี้ยนมากไปออกโฉนดให้ปลูกบ้าน ทำรีสอร์ต ถามว่าทำได้อย่างไร ประเทศเรานี่ถ้ารวบรวมเรื่องเสียค่าโง่คงมีมากมาย หากไม่มีแผ่นดินไทยคงเจริญก้าวหน้าไปได้อีกเยอะ

ทางด่วนโฮปเวลล์วันนี้ยังเหลือซากเสาตอม่อ บ่อบำบัดน้ำเสียที่สมุทรปราการก็ยังมีอยู่ ไม่รวมเรื่องอื่นๆที่เอางบประมาณไปลงทุนแล้วเสียค่าโง่อีกมากมาย ขอให้รัฐบาลและหน่วยงานราชการคิดอะไรให้รอบคอบรอบด้าน อย่างกรณีบ้านพักตุลาการนี้ถือเป็นบทเรียนสำคัญที่คิดว่าจะทำอะไรก็ได้ แม้ไม่ผิดกฎหมายแต่มันไม่เหมาะสม สุดท้ายก็เหลือไว้เป็นอนุสรณ์ให้เห็นความอัปยศ เสียค่าโง่แบบนี้เพราะอะไร

ประเทศไทยเสียค่าโง่ซ้ำซาก ไม่รู้ว่าจะถึงแสนล้านบาทหรือไม่ แม้แต่เขื่อนกั้นน้ำแถวคลองรังสิตก็พังไปเยอะ รื้อก็ลำบาก ทำใหม่ก็ไม่ได้ ถ้าพูดกันสมัยอาตมาทำงานก่อสร้าง เขาถามว่ามันงานลื้อหรืองานอั๊ว แต่ที่แน่ๆประชาชนเสียโอกาส ประเทศเสียงบประมาณ

ขอให้ต่อไปนี้อย่าทำอะไรไม่คิด ไม่รอบคอบ ไม่ไตร่ตรอง อาตมาขอฝากว่า อะไรก็ตามถ้าต้องทุบหมด มันก็หาย แล้วก็ลืมกันไป แต่ถ้าเหลือไว้สักนิดหนึ่งให้มันติดหูติดตา ขวางหูขวางตาไว้ ต่อไปจะได้ไม่สร้างอะไรโง่ๆอีก การหาทางออกทั้งสองฝ่ายที่ไม่สุดโต่ง เลือกทางสายกลาง ให้เป็นประโยชน์ต่อประเทศชาติและประชาชนมากที่สุด เอาป่าไว้แม้จะเสียงบประมาณไปแล้วก็ตาม บ้านพักและอาคารที่ไม่ทุบทิ้งมันก็จะแสลงใจให้อีกฝ่ายหนึ่งไม่ทำโง่ๆอีก เป็นบทเรียนให้ฉลาดในอนาคต

ทุกคนรักธรรมชาติ แต่อย่ารักจนหลงธรรมชาติ หลงป่า หลงเกินไป รักจนเกินไป รักพอดีๆ ทำอะไรก็ให้อยู่ในทางสายกลาง อย่าสุดโต่งไปทั้งหมด

เจริญพร

You must be logged in to post a comment Login