วันศุกร์ที่ 17 พฤษภาคม พ.ศ. 2567

อยู่ยาว!!??/ โดย สนานจิตต์ บางสพาน

On October 2, 2017

คอลัมน์ : สากกะเบือยันเรือรบ

ผู้เขียน : สนานจิตต์ บางสพาน

หายไปเกือบเดือนเพราะสังขารและโรคาพยาธิ แต่ดีที่ได้หายหน้าไปพักหนึ่ง เหมือนถอยออกไป “นั่งดู” ความเป็นไปของบ้านเมือง ผู้คน โดยไม่ได้ติดตามข่าวสารความเคลื่อนไหวตลอดเวลา ภาษาแวดวงคือไม่มอนิเตอร์ข่าวสารหรือใครอะไรเลย ตั้งแต่นายกฯยันกรณีอดีตนายกฯที่หนีหาย ได้รับรู้แบบแวบๆผ่านตาผ่านหูแต่ไม่ได้ลงรายละเอียด

เอากันชัดๆคือ ทหารกะ “อยู่ยาว” แน่นอนจากการประกาศ “ยุทธศาสตร์ชาติ 20 ปี” หลังทำรัฐประหารและขึ้นครองอำนาจในฐานะรัฏฐาธิปัตย์

กระบวนการ “ต้อนวัวต้อนควาย” (นักการเมือง) เข้าคอกแคบๆ เล็กๆ เริ่มชัดเจนมากขึ้นเรื่อยๆ พวกแก่เกินแกง เนื้อเหนียว ดื้อจะกระโดดออกนอกคอก ก็ส่งโรงงานฆ่าสัตว์แปรสภาพ

รั้วและคอก (รัฐธรรมนูญ) ถูกสร้างให้แข็งแรงและสูงแบบเดียวกับคุก เอาว่าใครเข้ามาอยู่ก็ปิดประตูตายเรื่องแหกคุก ต้องทำตามกฎระเบียบอย่างเดียว โดยมี “หัวหน้าคุก” เป็นผู้สั่งการแต่ผู้เดียว

ทุนระดับชาติสุมหัวกันให้ความร่วมมือทั้งแบบเต็มใจออกนอกหน้าและแบบเกาะขบวน ไม่มีทุนรายไหนจะยอมให้อาณาจักรและผลประโยชน์ที่ครอบครองล่มสลายหรือหายไป เคยจ่ายเคยให้พรรคการเมืองอย่างไร เท่าไร ก็แค่เปลี่ยนคนรับคนจ่ายมาเป็น “กลุ่มอำนาจใหม่” ก็แค่นั้น

ง่ายดายและสะดวกกว่าด้วย เพราะ “จ่ายกันทีเดียว” แบบ one stop service เพราะฉะนั้นทุนนิยมผูกขาดจะยิ่งชัดเจนและเหลือไม่กี่ตระกูลที่กุมสภาพและวิถีชีวิตความเป็นอยู่ของคนไทยตั้งแต่หัวจดปลายเท้า

คำถามคือ สภาพเช่นนี้คนไทยและประเทศไทยจะไปรอดหรือไม่รอด?

เพราะคนไทยและประเทศไทยเป็นสมาชิกสังคมโลก ไล่ตั้งแต่ประชาคมอาเซียนจนถึงสหประชาชาติ สหภาพยุโรป ฯลฯ ขณะที่กลุ่มอำนาจและกลุ่มทุนที่ “จับมือกัน” พยายามจะลากจูงประเทศกลับสู่วิถี “อนุรักษ์นิยม” แต่พลวัตการเปลี่ยนแปลงของโลกมีแต่มุ่งไปสู่ความเป็นประชาธิปไตยที่ประชาชนของแต่ละประเทศมีส่วนร่วมในการกำหนดชะตาชีวิตของตัวเอง ไม่ใช่อยู่ภายใต้ “กฎหมายเผด็จการ” และ “ปืน”

การต่อสู้นี้จะสู้ได้หรือไม่ได้ ไม่สู้ จำยอม ยึดยื้อ และจะดำเนินไปอย่างไร คนไทยที่ยังมีชีวิตอยู่ก็ต้องลุ้นรอดูกันไปเรื่อยๆ ใครโชคดีก็ตายก่อน ใครโชคร้ายก็ต้องดูต่อไป จะดูกันแบบทนดู ไม่มีทางเลือก เพราะถูก “บังคับ” ให้ดู ก็ว่ากันไป

พรรคพวก สนจ. ที่มีเงินและมีลู่ทาง หลายครอบครัวเริ่มวางแผนย้ายประเทศกันแล้วครับ นี่พูดจริงๆ หลายคนไปแล้วด้วย ไปแบบหมดทั้งบ้านเลย ไปทำมาหากินและใช้ชีวิตอยู่ประเทศอื่น

เหตุผลก็ของใครของมัน พวกมีอารมณ์ขันหน่อยก็ตอบสั้นๆว่า “กูไม่สนุกด้วยแล้ว”

พวกมองโลกร้ายก็บอกว่า “กูสิ้นหวังกับประเทศห่านนี่” โดยไม่อรรถาธิบายว่าอะไรบ้างที่ทำให้สิ้นหวัง

ส่วน สนจ. ยังยืนยันชัดเจนว่าจะนั่งจิบเบียร์ซดเหล้าดูอยู่ตรงนี้ ดูไปจนตาย ไม่ใช่อะไร แก่เกินกว่าจะย้ายไปอยู่ที่ไหนแล้ว

ที่สำคัญ…ไม่มีค่าเครื่องบิน


You must be logged in to post a comment Login