วันศุกร์ที่ 17 พฤษภาคม พ.ศ. 2567

มึน เมา และเป๋..!! / โดย สนานจิตต์ บางสพาน

On August 14, 2017

คอลัมน์ : สากกะเบือยันเรือรบ

ผู้เขียน : สนานจิตต์ บางสพาน

ละครทีวีหลังข่าวเราเรียกกันว่า “ละครน้ำเน่า” หรือ “เมโลดราม่า” ซึ่งสังคมไทยตอนนี้ตกอยู่ในสภาพที่ไม่ต่างไปจาก “ละครน้ำเน่าหลังข่าว”

อย่ามาพูดเรื่อง “ปรองดอง” ให้เหม็นน้ำลายและกลิ่นปาก คนไทยแบ่งข้างเลือกฝ่ายกันชัดเจนจนสามารถ “หยิบเอาทุกเรื่อง” มาทะเลาะกันได้ ใครเลือกและอยู่ฝ่ายไหนก็ด่าอีกฝ่ายยับและเละ

เราไม่เลือกเรื่องที่จะเอามาเป็นประเด็นทะเลาะกันแล้ว ทุกเรื่องทะเลาะกันได้หมด ตั้งแต่เรื่องขี้หมูราขี้หมาแห้ง สากกะเบือยันเรือดำน้ำ

ตั้งแต่กรณี “น้องอิมเมจ” นักร้องเดอะวอยซ์ ยันพิธีรับน้องของจุฬาฯกับ “เนติวิทย์” และอาจารย์ที่ถึงขั้น “ล็อกคอลูกศิษย์” ทั้งยังอาละวาดจะยึดกล้องนักข่าวอีก ไปจนปฏิกิริยากรณียกฟ้อง 2 อดีตนายกฯ 1 อดีตอธิบดีกรมตำรวจ และผู้ต้องหาระดับใหญ่อีก 1 คน

เราคงมีเรื่องให้ทะเลาะกันได้อีกไปเรื่อยๆ โน่นแหละยันปลายเดือนนี้ที่ “คดีรับจำนำข้าว” จะตัดสินว่า “อดีตนายกฯยิ่งลักษณ์ ชินวัตร” กับพวกจะติดคุกหรือจะรอด

คนไทยตอนนี้เหมือนคนที่ตกอยู่ในอาการ “เมา” ไม่เมาอะไรก็อะไรสักอย่าง ตั้งแต่เมายา เมาเหล้า เมากัญชา หรือเมาหมัด เพราะโดน “หมัด” จากเรื่องปากท้อง เรื่องสิทธิเสรีภาพ เรื่องเห็นต่าง ไปจนถึงเรื่องล่วงละเมิดสิทธิส่วนบุคคล

มันมีสภาพเหมือนเรือที่โคลงเคลง เหมือนคนเมาที่พยายามประคับประคองไม่ให้ล้มทั้งยืน โยกหน้าโยกหลังไปซ้ายทีขวาที และทุกคนอยู่ในอาการ “ยังไม่สร่าง”

ไม่ต้องเชื่อก็ได้ ทุกวันนี้เวลาเจอกันคำพูดเสมือนคำถามประโยคแรกที่ สนจ. ได้ยินคือ “เฮ้ย… เราจะอยู่กันยังไงวะ สนจ.”

คำถามนี้ สนจ. โดนแม้กระทั่งหมอที่ไม่เคยรู้จักมักจี่กันมาก่อน เพิ่งจะรู้จักตอนไม่สบายไปตรวจรักษา หมอดันรู้ว่า สนจ. เป็นใคร ทำอะไร สนจ. ก็ได้แต่ตอบว่า “ไม่รู้เหมือนกันครับหมอ”

ก็ลุ้นกันไปวันๆ อาทิตย์ต่ออาทิตย์ เดือนต่อเดือน และปีต่อปีก็แล้วกัน

นาทีนี้อะไรก็เกิดขึ้นได้หมดแบบไม่ต้องไปคาดไปคิด ไอ้ที่ไม่เคยเห็นก็อาจจะได้เห็น ไอ้ที่เห็นมาแล้วในอดีตก็อาจจะวนมาให้เห็นซ้ำอีก ทุกอย่างไม่เสถียรเลยแม้แต่เรื่องเดียว ถึงได้จั่วหัวว่า “มึน เมา และเป๋”

เมืองไทยและคนไทยส่วนใหญ่ของประเทศที่ยังต้องดิ้นรนหาเลี้ยงชีพเหมือนคน “เมาหมัด” โดนต่อยโดนถลุงซะจน “หมดสภาพ” แต่ไม่อาจยอมให้ตัวเองล้มได้ เพราะล้มแล้วคือล้มเลย โอกาสที่จะลุกขึ้นมาอีกนั้นยากถึงยากโคตรๆ

เว้นแต่พวกอีลิตและตระกูลเศรษฐีไม่เกิน 50 ตระกูลที่ไม่ “เมา” หรือถึงจะ “เมา” ก็มีเบาะหรูให้นั่งพิง มีวิสกี้ ไวน์รสชาติดีราคาแพงให้ดื่ม มีกำลังซื้อที่จะกินอาหารแพงๆ ดีๆ จากพ่อครัวระดับมิชลิน

เคยดูโฆษณาเสียดสีที่ครอบครัวคนไทยเอา “ปลาทู” มาแขวนเชือกห้อยไว้เหนือโต๊ะกินข้าว แล้วพ่อแม่ลูกนั่งมอง ”ปลาทู” ไหมครับ

สนจ. ว่าตอนนี้คนไทยค่อนประเทศตกอยู่ในสภาพนั้นนะ ไม่เว้นแม้กระทั่ง สนจ. และครอบครัว…ฮา


You must be logged in to post a comment Login