มีสูงมีต่ำ / โดย พระพยอม กัลยาโณ

• Tweet
• 

คอลัมน์ : สำนักข่าวพระพยอม
ผู้เขียน : พระพยอม กัลยาโณ

วันที่ 1 พฤษภาคมของทุกปีเป็นวันแรงงานแห่งชาติ ทุกปีจะมีการเรียกร้องค่าแรงงานขั้นต่ำ ซึ่งข้อเรียกร้องของผู้ใช้แรงงานก็จะสวนทางกับนายทุน บริษัทห้างร้านทั้งหลาย ซึ่งก็จะอ้างเรื่องภาระต้นทุนทุกครั้งเช่นกัน

ปัญหาค่าจ้างแรงงานที่เพิ่มขึ้นก็จะปัญหาถึงการผลิตต่างๆ ซึ่งผู้ผลิตก็ต้องสู้กับประเทศเพื่อนบ้านที่มีค่าแรงงานต่ำกว่า อย่างเขมร ลาว พม่า เวียดนาม ค่าแรงยังต่ำกว่าบ้านเรา

ปัญหาคือจะพบกันพอดีระหว่างนายจ้างกับลูกจ้างที่มีศักยภาพอย่างไร อย่างที่ฝ่ายลูกจ้างร้องขอ 410 บาทต่อวันอย่างนี้ นายจ้างจะอยู่ได้มั้ย ถ้านายจ้างอยู่ไม่ได้ ก็ต้องเลิกกิจการ ลูกจ้างก็เดือดร้อน นายจ้างเพียงแค่คนสองคน ส่วนลูกจ้างมีเป็นหมื่นเป็นแสน เรื่องค่าจ้างแรงงานจึงต้องพูดคุยกันให้ดีว่าแค่ไหน ตรงไหน จึงจะอยู่ได้ทั้งสองฝ่าย

จะบอกว่า 410 บาทก็ต้องได้คุณภาพในการทำงานหรือฉลาดทำงานด้วย อาตมาว่าบางคน 200 บาทยังไม่คุ้มเลย ทั้งต้องดูแต่ละพื้นที่แต่ละท้องถิ่นที่มีการลงทุนด้วยว่าทำอะไร เช่นการเกษตร มีครั้งหนึ่งอาตมาไปอยู่ที่อำเภอพบพระ จังหวัดตาก ปลูกกุหลาบ หากขอค่าแรง 300 บาทต่อวัน เจ้าของสวนกุหลาบก็บอกว่าปลูกเองขายเองเถอะ เขาให้ที่เลย แล้วขอเขาส่วนแบ่งแค่ 3 เปอร์เซ็นต์ก็พอ

เรื่องค่าแรงงานขั้นต่ำที่บอกว่าให้เท่ากันทุกที่ จึงต้องดูว่าในพื้นที่นั้น อำเภอนั้น จังหวัดนั้นมีความเจริญอย่างไร ค่าใช้จ่ายสูงหรือไม่ อย่างที่วัดสวนแก้ว สมัยก่อนมาอยู่กันให้แค่ 40 บาท 50 บาท 60 บาท อยู่ไปเขาทำงานดีก็มีโบนัสบ้าง ขึ้นค่าแรงบ้าง บางคนขึ้นถึง 450-500 บาท ก็เป็นไปตามศักยภาพ แต่ถ้าอู้ ขี้เกียจ แถมทำงานไม่ค่อยเป็น ผิดๆพลาดๆ อยู่เรื่อยๆ ก็ไม่ได้

โดยเฉพาะภาคเกษตร เชื่อว่าเจ้าของสวนคงเลิกทำ เพราะเป็นไปไม่ได้ที่จะให้ทุกคนเท่ากันหมด ต้องมีสูงมีต่ำ มีมากมีน้อยตามความสามารถ คือต้องประเมินด้วยว่าเขาทำประโยชน์ได้เท่าไร อย่างที่วัดอาตมามีเด็กบางคนมันนึกอยากจะทำก็ทำ มันนึกอยากจะเมามันก็เมา ไม่มีความรู้สึกรับผิดชอบเลยว่างานเร่ง งานร้อน งานด่วน คือมันไม่รู้ร้อนรู้หนาวกับใครเลย

ถ้าเป็นโรงงาน ก็ต้องเดินเครื่องจักร ถ้าคนมันไม่เดิน เป็นตัวถ่วง ก็มีปัญหา ประเทศไทยเรายังขาดเรื่องความรับผิดชอบ แล้วก็ชอบบอกว่าคนเหมือนกัน คนเสมอกัน พระพุทธเจ้าถึงตรัสว่า “การอยู่ให้เสมอกันเป็นทุกข์อย่างยิ่ง” ไม่มีนายจ้าง ลูกจ้าง ไม่มีผู้บังคับผู้บัญชา ผู้ใต้บังคับบัญชา มันจะเสมอกันไปหมดยังไง

ลูกบอกว่าพ่อแม่เอาเปรียบล่ะ ก็คงวุ่นน่าดู เพราะฉะนั้นมันต้องมีสูงมีต่ำ อย่างพระเจ้าแผ่นดินท่านให้มหาดเล็กนั่งอยู่ข้างพระที่นั่ง ฝีพายก็บอกว่าคนเหมือนกันนี่หว่า ทำไมมหาดเล็กนั่งหลบได้ เราพายหนักแทบตาย
พอเจอหมาออกลูกใต้สะพาน พระราชาใช้มหาดเล็กกับใช้ฝีพายไปดู ให้ฝีพายมุดเข้ามุดออก 2-3 เที่ยว ไม่รู้ว่าหมาออกลูกสีอะไร ตัวผู้หรือตัวเมีย แต่มหาดเล็กเข้าไปรอบเดียวรายงานตั้งแต่แม่สีอะไร ลูกสีอะไร ตัวผู้กี่ตัว ตัวเมียกี่ตัว แม้คนเหมือนกัน แต่ก็มีเรื่องความรู้ความสามารถ ความรอบคอบไม่เท่ากัน มันจึงต้องมีสูงมีต่ำ ถึงจะอยู่กันได้

เจริญพร

You must be logged in to post a comment Login