รถไฟสายปริศนา / โดย ศิลป์ อิศเรศ

• Tweet
• 

คอลัมน์ : ร้ายสาระ
ผู้เขียน : ศิลป์ อิศเรศ

ฝูงชนนับพันกรูกันซื้อตั๋วโดยสารรถไฟทั้งๆที่ไม่รู้ว่ารถไฟขบวนนี้จะพาพวกเขาไปยังที่แห่งใด แม้แต่พนักงานขับรถไฟก็ไม่รู้จุดหมายปลายทาง เพราะมันคือ “รถไฟสายปริศนา”

วันที่ 23 มีนาคม 1932 การรถไฟอังกฤษเปิดขายตั๋วรถไฟขบวนพิเศษที่ไม่ระบุสถานีปลายทาง บอกแต่เพียงว่าจุดหมายเป็นเมืองเล็กๆแห่งหนึ่งในชนบท ผู้โดยสารควรเตรียมตัวให้พร้อมสำหรับเดินป่า

รถไฟตั้งขบวนที่สถานีแพดดิงตันในกรุงลอนดอน ค่าโดยสารรถไฟขบวนพิเศษมีราคาถูกมากเพียงแค่ 4 ชิลลิงเท่านั้น ราคาต่ำกว่าธนบัตร 10 ชิลลิงซึ่งเป็นธนบัตรที่ตรามูลค่าน้อยที่สุดในยุคสมัยนั้น

ผู้โดยสารไม่รู้จุดหมายปลายทางแม้ว่าจะจ่ายเงินซื้อตั๋วไปแล้ว หลังจากขึ้นไปนั่งบนรถไฟอย่างพร้อมเพรียงกันแล้วจึงจะมีพนักงานนำแผนที่เมืองปลายทางและคำแนะนำต่างๆในการเดินทางครั้งนี้มาแจกให้ แม้กระทั่งพนักงานขับรถไฟเองก็ยังไม่รู้ว่าปลายทางคือเมืองอะไร จนใกล้เวลาออกรถจึงมีคนนำซองบรรจุคำแนะนำการเดินทางมาให้เช่นเดียวกับผู้โดยสาร

มีการแจกอาหารระหว่างเดินทางเพื่อให้ผู้โดยสารได้อิ่มท้องก่อนถึงที่หมาย หลังจากลงจากรถไฟแล้ว ผู้โดยสารต้องเดินตามเส้นทางที่ระบุในแผนที่ที่แจกให้กับทุกคน

ความบันเทิงในยามยาก

ผู้สื่อข่าวรายงานว่า มีชาวลอนดอนให้ความสนใจซื้อตั๋วรถไฟสายปริศนามากกว่าพันคน ตู้โดยสาร 14 ตู้ถูกอัดแน่น ผู้หญิงแต่งกายไม่ค่อยถูกกาลเทศะสักเท่าไร เพราะพวกเธอส่วนใหญ่นุ่งกระโปรง สวมถุงน่อง ใส่รองเท้าส้นสูง ซึ่งเป็นการแต่งกายที่อาจเป็นอุปสรรคต่อการทำกิจกรรมนอกสถานที่

ขณะที่ผู้ชายส่วนใหญ่แม้จะสวมชุดคล้ายชุดทำงาน สวมรองเท้าขัดมันเป็นเงา บางคนสวมเสื้อเชิ้ตติดกระดุมคอผูกเนกไท แต่ก็ยังมีความคล่องตัวอยู่บ้าง

การที่มีคนให้ความสนใจในกิจกรรมนี้เป็นจำนวนมากอาจเป็นเพราะช่วงเวลานั้นทั่วโลกกำลังเผชิญกับวิกฤตเศรษฐกิจถดถอยอย่างรุนแรง ขณะที่ค่าโดยสารรถไฟสายปริศนาถูกแสนถูกเกือบเหมือนได้เที่ยวฟรี จึงได้รับความสนใจอย่างล้นหลาม

การส่งความสุขให้กับประชาชนในยามข้าวยากหมากแพงทำให้ทั่วโลกให้ความสนใจ เกิดการจัดกิจกรรมแบบเดียวกันนี้ในอีกหลายประเทศ เช่น ออสเตรเลียและนิวซีแลนด์

ฉิ่งฉับทัวร์

ความบันเทิงราคาถูกทำให้คนทุกชั้นชนสามารถเข้าถึงได้ ผลที่ตามมาก็คือ นักท่องเที่ยวที่ไร้จรรยาบรรณสร้างมลภาวะให้กับสถานที่ในรูปแบบต่างๆ เช่น ทิ้งขยะ และทำเสียงเอะอะมะเทิ่งตลอดการเดินทาง ผู้โดยสารบางคนลงทุนจ้างวงดุริยางค์บรรเลงเพลงขับกล่อมตลอดการเดินทาง

ผู้สื่อข่าวหนังสือพิมพ์ออสเตรเลียประชดประชันโดยรายงานข่าวว่า นักท่องเที่ยวรุมทึ้งบ้านไร่แล้วทิ้งกองขยะให้ดูต่างหน้า เป็นไปได้ไหมที่จะนำนักท่องเที่ยวมาโดยไม่ทิ้งขยะกองมหึมาไว้เบื้องหลัง

นักท่องเที่ยวชาวนิวซีแลนด์ก็ไม่น้อยหน้า ผู้สื่อข่าวรายงานว่า เหมือนพวกเขามาประกวดการแต่งกาย แข่งขันกันว่าใครสวมเสื้อผ้าที่ซอมซ่อมากที่สุด แต่ในทางตรงกันข้าม บางคนแต่งมาเต็มยศทั้งๆที่อากาศร้อนอบอ้าวและเส้นทางเดินเท้าระยะทางไกลถึง 16 กิโลเมตร

คนที่ถูกกระแหนะกระแหนมากที่สุดคือกลุ่มหญิงสาว เพราะไม่ว่าพวกเธอจะแต่งกายอย่างไรก็ถูกค่อนแคะทั้งนั้น หากแต่งกายตามปรกติก็ถูกว่าว่าไม่รู้จักกาลเทศะ หากแต่งกายเปิดเผยเรือนร่างหน่อยก็ถูกต่อว่า หรือแม้แต่งกายแบบผู้ชายก็ไม่วายถูกพวกหัวโบราณจิกกัดอยู่ดี

เที่ยวห่างวัด

บาทหลวงท่านหนึ่งในเมืองเมลเบิร์น ประเทศออสเตรเลีย กล่าวว่า ความนิยมในกิจกรรมรถไฟสายปริศนาไม่เป็นผลดีกับศาสนาคริสต์ เนื่องจากกิจกรรมนี้มักจัดในวันอาทิตย์ ซึ่งตรงกับวันที่ชาวคริสต์ควรเข้าโบสถ์ฟังเทศน์ฟังธรรม

ดูเหมือนกิจกรรมทัศนาจรปริศนาในอเมริกาจะมีความซับซ้อนกว่าประเทศอื่น แม้จะไม่ได้เป็นการเดินทางไปยังต่างเมืองหรือมีจุดหมายปลายทางที่ไม่รู้จัก แต่มีการสร้างสถานการณ์ที่ผู้เข้าร่วมกิจกรรมไม่ทราบมาก่อนระหว่างการเดินทาง

เช่น การฝึกเดินป่าของลูกเสือในรัฐไอโอวาเมื่อปี 1922 มีการจัดฉากนำร่างสุนัขที่ตายแล้วไปวางบนเส้นทาง กลุ่มลูกเสือช่วยกันขุดหลุมฝังร่างสุนัขและสวดมนต์ส่งวิญญาณให้กับมัน

ปัจจุบันในอเมริกามีบริษัทรับจัดทริปปริศนาหลายแห่ง แม้จะไม่ใช่การเดินทางด้วยรถไฟไปยังจุดหมายที่ไม่รู้จักมาก่อน แต่เป็นการสร้างสถานการณ์บางอย่าง ทำให้นักท่องเที่ยวเกิดความประหลาดใจระหว่างเดินป่า และค่าเข้าร่วมทำกิจกรรมไม่ได้ราคาถูกเหมือนที่ทำกันในอดีต

You must be logged in to post a comment Login