การนอนหลับคือความตายชั่วคราว

• Tweet
• 

คอลัมน์ : สันติธรรม

ผู้เขียน : บรรจง บินกาซัน

(โลกวันนี้รายวัน ประจำวันที่ 2 พ.ค. 68)

คัมภีร์กุรอานอธิบายถึงการนอนหลับว่าเหมือนกับ “วิญญาณถูกเอาไป” ชั่วคราว   ไม่ตลอดไปเหมือนความตาย

เรื่องนี้ คัมภีร์กุรอานกล่าวว่า :

“พระเจ้าเป็นผู้เอาชีวิตของมนุษย์ไปในตอนที่พวกเขาตายและชีวิตของคนที่ยังไม่ตายในระหว่างที่พวกเขานอนหลับ  หลังจากนั้น  พระองค์จะเอาชีวิตของผู้ที่พระองค์ได้กำหนดความตายไว้แล้ว และปล่อยชีวิตอื่นกลับไปจนกระทั่งถึงเวลาที่ถูกกำหนดไว้  แท้จริง  ในนั้นมีสัญญาณมากมายสำหรับหมู่ชนที่ใคร่ครวญ” (กุรอาน 39:42)

ดังนั้น  ทุกครั้งที่เรานอนหลับ  วิญญาณของเราได้ถูกพระเจ้าเอาไป และเฉพาะในตอนที่เรายังไม่ตาย  วิญญาณของเราจะถูกส่งกลับคืนมาในตอนที่เราตื่น  ถ้าเวลาแห่งความตายมาถึงเรา  วิญญาณของเราจะถูกเก็บไว้และเราไม่ได้ตื่นขึ้นอีก

ด้วยเหตุนี้  การนอนหลับจึงเป็นความตายส่วนหนึ่งที่สามารถฟื้นคืนกลับมาได้

ส่วนความตายคือการที่วิญญาณถูกเอาไปโดยไม่อาจกลับมาได้อีก

ความเชื่อมโยงกันของสองสิ่งนี้จึงเน้นให้เห็นถึงอำนาจการควบคุมของพระเจ้าเหนือชีวิตและความตายของเรา

โดยการเอ่ยถึงการนอนหลับและความตายไว้ด้วยกัน  คัมภีร์กุรอานได้เตือนมนุษย์ให้นึกถึงว่าชีวิตของมนุษย์ขึ้นอยู่กับพระเจ้าโดยสิ้นเชิง  แม้แต่บางสิ่งที่เป็นเรื่องปรกติในทุกวันเช่นการนอนหลับก็เป็นการเผชิญหน้ากับความตายรายวัน  เป็นการแสดงให้เห็นว่าชีวิตมนุษย์นั้นเปราะบางและชั่วคราวจริงๆ

การตื่นคือการฟื้นคืนชีพอย่างหนึ่ง

ทุกเช้า  เมื่อเราตื่นขึ้น  มันเหมือนกับการฟื้นคืนชีพเล็กๆ  พระเจ้าได้ให้วิญญาณของเราคืนกลับมา เป็นการให้โอกาสแก่เราอีกครั้งหนึ่งในชีวิตจนกว่า “เวลาที่ได้ถูกกำหนดไว้” สำหรับเรามาถึง

ความตายจึงถูกอธิบายว่าเป็นการนอนหลับที่ยืดยาวออกไปก่อนการฟื้นคืนชีพ

ในอีกที่หนึ่ง  คัมภีร์กุรอานได้วาดภาพความตายไว้เหมือนกับการนอนหลับอันยาวนาน และการฟื้นคืนชีพเป็น “การตื่นขึ้น”  แต่มนุษย์จะรู้สึกว่าเขาแค่นอนหลับไปสักครู่เดียวเอง

“วันที่พวกเขาเห็นมัน  พวกเขาจะหวั่นกลัวราวกับพวกเขาได้อยู่ในโลกนี้แค่เพียงตอนเย็นหรือตอนเช้าของวันหนึ่งเท่านั้น” (กุรอาน 79:46)

พระองค์จะถามว่า “สูเจ้าอยู่บนโลกนี้กันกี่ปี?”  พวกเขาจะกล่าวว่า “เราอยู่ที่นั่นแค่วันหนึ่งหรือส่วนหนึ่งของวัน จงถามบรรดาผู้นับดูก็ได้”  พระองค์ทรงกล่าวว่า “สูเจ้าอยู่ที่นั่นเพียงชั่วครู่เท่านั้นถ้าหากสูเจ้ารู้” (กุรอาน 23:112-114)

ในวันแห่งการพิพากษา ประสบการณ์แห่งความตายทำให้มนุษย์รู้สึกเหมือนกับงีบไปชั่วครู่เท่านั้น

พูดสั้นๆก็คือ

การนอนหลับเหมือนกับการตายชั่วคราวรายวัน

ความตายคือการนอนหลับอย่างถาวรจนกระทั่งฟิ้นคืนชีพ

การตื่นขึ้นจากการนอนหลับจึงเท่ากับสัญลักษณ์ของการตื่นขึ้นหลังความตาย

ทั้งหมดเป็นการบอกเราว่าชีวิตมนุษย์นั้นเปราะบาง  ชั่วคราวและขึ้นอยู่กับการควบคุมของพระเจ้าโดยสิ้นเชิง

You must be logged in to post a comment Login