จบไม่สวยสักราย

• Tweet
• 

คอลัมน์ : สำนักข่าวพระพยอม

ผู้เขียน : พระพยอม กัลยาโณ

(โลกวันนี้รายวัน ประจำวันที่ 31 มี.ค. 64)

ข่าวดังครั้งยิ่งใหญ่คงไม่มีข่าวไหนในระยะนี้ เช่น เรื่องที่ดิน พลิกแผ่นดินทำให้นักการเมืองกระเด็นกระดอนร้อนหัว ร้อนตัวไปตามๆกัน นี่ก็ข่าวหนึ่ง เรื่องที่ 2 คือ การจับหลงจู๊ นักพนันใหญ่ภาคตะวันออก ต้องเรียกว่า นี่สะท้านแผ่นดินเหมือนกัน  มีการเหมือนกับสัมปทานฆ่ากันเลย และเมื่อหลงจู๊ไป ทางพ.ต.ท.สันธนะ ประยูรรัตน์ อดีตรองผู้กำกับสันติบาล  บอกว่า น่าเป็นห่วงว่า ปราบไม่หมด เพราะมีคนจองคิวที่จะขึ้นมาสัมปทานกันต่อไปอีก 

ทั้ง 2 ข่าวนี้ ต้องเรียกว่า ได้รับความสนใจจากประชาชน หูหึง ตาตั้ง เฝ้าฟังว่า จะไปเหมือนเมื่อไร จะไปกันอย่างไร จะออกหัว ออกก้อย ตอนนี้วกเข้ามาดูเรื่องยึดแผ่นดินสะท้านนักการเมือง เริ่มต้นตั้งแต่ส.ส.หญิง จ.ราชบุรี ก็ถูกข้อหาคำว่า กระทำผิดจริยธรรม ศีลธรรมอย่างร้ายแรง ซึ่งคำว่า ร้ายแรง ที่จริงศีลธรรมไม่มีคำว่า ดีงามหรือว่าร้ายแรง มันถือว่า เป็นจริยธรรมข้อที่ควรปฏิบัติเพื่อจะได้อยู่ดี มีสุข ปรกติสุข 

ตอนนี้ เราก็เริ่มเห็นกันแล้วว่า แผ่นดินนี้ใครที่ละโมบ โลภมาก กอบโกยเอาไว้ก็ได้ลามไปถึงส.ส.อื่นๆ นักการเมืองทั้งฝ่ายค้านและรัฐบาลตกไปเกือบ 20 คน ที่เข้าวังวันของการมีแผ่นดินเกินหรือว่า ได้มาไม่ชอบด้วยกฎหมาย ตรงนี้ซึ่งระยะต่อไปนี้ก็คงจะเริ่มหนาวเสียวสันหลังไปสำหรับเจ้าสัวที่มีแผ่นดินคนละ 4 – 5 แสนไร่ จะสะเทือนหรือไม่ จะได้มาถูกต้อง ชอบธรรมหรือเปล่า เลยกลายเป็นเรื่องที่เรียกกันว่า อยู่บนแผ่นดิน ไม่ได้คิดว่า แผ่นดินนี้ควรแก่เราหรือไม่ ไปได้มาอย่างไร 

จะต้องลงท้ายเกิดการเรียกว่า ส.ส.หญิง ราชบุรี ทำเอาคนอื่นๆสะอึกสะอื้นไปตามๆกันเหมือนกัน และเมื่อได้เรียงลำดับไปถึงเรื่องที่ดินสนามกอล์ฟอัลไพน์ ที่ดินศาสนามาเป็นอะไรต่อมิอะไรกันไป ก็ต้องเรียกกันว่า รื้อฟื้นดูแล้วย้อนหลังคนที่เข้าวังวนพลิกแผ่นดิน และทุกคนที่มีแผ่นดินนี้ก็ลงท้ายด้วยคำว่า “จับไม่สวยสักราย” ติดคุกบ้าง ถูกยึด ถูกปรับอะไรต่างๆนาๆ รวมแล้วต้องเรียกว่า ความต้องการ ความโลภ ความอยากได้ อยากมี มันขึ้นสมอง 

ในที่สุดสมองแทบแตก ก็คงคิดหาทางออกกันไป พล.อ.ชวลิต ยงใจยุทธ อดีตนายกรัฐมนตรี พูดไว้ไม่นานว่า เมืองไทยมันเหลื่อมล้ำเรื่องการถือครองแผ่นดิน ที่ดิน บางคนมี 1-2 แสนไร่ แล้วบางคนไร่เดียว ครึ่งไรก็ยังไม่มี และไม่มีเป็นจำนวนมากด้วย เรียกว่า เป็นล้านๆคนที่ไม่มีแผ่นดินเป็นของตน มีชื่อในโฉนดไม่มี ต้องเรียกว่า การแบ่งสรรปันส่วนถือครองที่ดินเป็นเรื่องที่คงจะต้องสังคายนา ปรับปรุง แก้ไข ปฏิรูปกันใหม่เพื่อให้แผ่นดินนี้ยังรองรับความต้องการของคนในชาติได้อย่างทั่วถึง 

เรื่องต่อมา คือ เรื่องการหากินสีเทา ซึ่งการหากิน หากรรม หาโกง หาเวร และน่าสงสารที่ว่า ทั้งพ่อ ทั้งลูก ต้องถูกยึดทรัพย์ไปตั้ง 800 กว่าล้านบาท ลองคิดดูนะ ถ้าหากินดีๆก็ไม่โดนยึดทรัพย์ พอหากินสีเทา หากิน หากรรม หาโกง หาเวรอะไรไปเนี่ย ผลที่สุดก็ลงท้ายลาภสมบัติอาจจะได้มาถูกต้องบ้าง แล้วก็หมดไปกับคำว่า ยึดทรัพย์ และการเปิดเผยข่าวออกมาจากหลายช่อง โดยเฉพาะเนชั่นติดตามเรื่องนี้ ดูแล้วต้องเรียกว่า เสนอข่าวได้อย่างดุเดือดเผ็ดมันกับอดีตพ.ต.ท.ที่ออกมาแฉเรื่องบ่อนนี่ เรียกว่ากระฉ่อนเมือง 

ใครจะไปนึกว่า มันจะมีอิทธิพลโยงใยและไปๆมาๆก็นั่นแหละ เจ้าใหญ่ เจ้าภาพใหญ่ ก็เป็นเจ้าหน้าที่ของรัฐที่ทำเป็นเอาหูไปนา เอาตาไปไร่ ถึงกับมีอดีตผู้การจังหวัดทางภาคตะวันออกว่า ที่จังหวัดนี้ไม่มีบ่อน ซึ่งเงินบ่อนมันบ่อนทำลายจริงๆ ทำลายคนให้โกหกได้ระดับพ่อเมือง ระดับผู้การ ผู้กำกับก็บอกว่า ไม่มี จังหวัดนี้ไม่มี แต่แล้วกลายเป็นจังหวัดที่มีตัวใหญ่ไปอยู่ที่นั่นในจังหวัดนั้นแล้วบอกว่า ไม่มีๆ 

นี่แหละทำให้คนรู้เช่นเห็นชาติเจ้าหน้าที่ของรัฐจะจริงใจจัดการกับเรื่องเหล่านี้ คิดว่า ปีสองปีสามปี อย่างที่เขาบอกตำรวจไทยทำอะไรก็ได้ ไม่มีอะไรในโลกฟ้านี้ที่ตำรวจไทยทำไม่ได้ ทำได้ทั้ง 2 อย่าง ทำได้ในมุมที่กวาดล้างจริงก็ได้ กวาดไป เก็บไปก็ได้ กวาดล้างอย่างตรงไป ตรงมากับกวาดล้างแบบเจอตอแล้วหลบตอไป แล้วก็ได้อะไรๆ ถ้าเรียกหยาบเรียกว่า เลียตอไป ก็เลยทำเป็นเลี่ยงไม่เห็นต่อ 

เรียกว่า จุดใต้ตำตอ ยังไงก็ไม่เห็น ไม่รู้ ไม่เห็น ไม่มี อย่างนี้ก็เป็นวลีฮิตๆฉันก็ไม่รู้ ไม่เห็น แต่เป็นใหญ่ เป็นโตได้ ทั้งๆที่ ควรจะรู้ จะเห็น และที่จริงๆแล้วก็รู้อยู่ แต่บอกว่า ไม่รู้ ไม่มี ดีแปดอย่าง พูดคำเดียว ไม่รู้ ไม่มี ดีไปแปดอย่าง แต่แล้วมันก็แปดเปื้อน รับตำแหน่งให้เสียหาย เสียผู้ เสียคนกันป่นปี้ไปตามๆกันไอ้เรื่องหากินสีเทาๆ ต่อไปนี้หาสีขาวกันเถอะ 

เจริญพร 

You must be logged in to post a comment Login