วันศุกร์ที่ 17 พฤษภาคม พ.ศ. 2567

ขึงพืด!!?? / โดย สนานจิตต์ บางสพาน

On June 5, 2017

คอลัมน์ : สากกะเบือยันเรือรบ
ผู้เขียน : สนานจิตต์ บางสพาน

ระเบิด 3 ตูมในสถานที่สำคัญ 2 ตูมแรกบริเวณเกาะรัตนโกสินทร์ ตูมหลังในโรงพยาบาลทหาร เขตทหาร บริเวณห้องที่มีชื่อว่า “วงษ์สุวรรณ” นามสกุลของรองนายกรัฐมนตรีและรัฐมนตรีว่าการกระทรวงกลาโหม

ไม่ต้องถึง “เด็กอมมือ” หรือ “เด็กเมื่อวานซืน” ที่ไม่รู้เรื่องการเมือง เรื่องแย่งชิงอำนาจหรอก หมูหมากาไก่ก็น่าจะ “รู้” บรรดากูรู กูรู้ กูไม่รู้ พากันวิเคราะห์กันไปคนละทางสองทาง แต่เชื่อ สนจ. มั้ยว่าในที่สุดก็จะ “เงียบ” ทั้งที่งานนี้เป็นงานช้าง ไม่ใช่งานหมูหมากาไก่

ใครไม่แน่จริงก็อย่าแหยม ใครไม่เกี่ยวก็ถอยไป ระดับนี้มีแต่ “ขาใหญ่” เท่านั้นถึงเล่นกันแบบไม่ไว้หน้า เล่นกันถึงขั้นละเมิดกติกาสากล เล่นกันแบบหน้ามืด ไม่เปิดทางถอยให้กันแล้ว ไม่ประนีประนอมด้วย จะเอากันถึงตาย จะตายทั้งเป็นหรือตายจริงก็เชื่อเถอะว่าเมฆดำจะปกคลุมการเมืองไทยไปจนหมดปีแหละ บรรยากาศอึมครึมและอบอ้าวกดทับจนหายใจไม่ออก เหมือนฝนอั้นรอกระหน่ำแบบฟ้ารั่ว จะตกก็ไม่ตก เหมือนรอจังหวะอะไรสักอย่าง พอได้เวลารับรองเหมือนกรุงเทพฯอ่วมอรทัยเมื่อปลายสัปดาห์ที่ผ่านมา

ว่ากันไประหว่างที่เศรษฐกิจกำลังเป็นโรคซึมเศร้าและติดเชื้อใน “กระแสรายวัน” ศิลปวัฒนธรรมซึมเศร้าเหงาหงอยอยู่ในอาการเหมือนคนแฮงก์โอเวอร์ที่ดื่มจนเมาเละ เมาสถานการณ์ที่ตกต่ำติดฟลอร์ ทั้งสถานบันเทิง ร้านอาหาร โรงหนัง อาบอบนวด บาร์และคาราโอเกะ จนถึงซ่องโสเภณีทั้งขายตรง ไซด์ไลน์ และธุรกิจบริการบังหน้า

มีแต่การเมืองที่ยังเล่นกันไม่เลิก ค่อยๆเร่งฟืนไฟให้มันร้อนระอุขึ้นเรื่อยๆเพื่อรอเวลาในสภาพ “ขึงพืด” ระหว่างกลุ่มก๊วนแย่งชิงอำนาจที่น่าจะยืนระยะอีกอย่างน้อยๆ 6-7 เดือนข้างหน้า ก่อนจะมีรายการ “แชริตี้ชิลล์ ไฮโล” เปิดถ้วยแทงชนิดตาดีได้ ตาร้ายก็เจ๊งกันไป

ใครจะอยู่ ใครจะไป เจ้ามือจะหอบเต๋าหนีหรือตำรวจจะรวบหมดก็รอลุ้นกันได้

ตอนนี้พวกเราเหล่าราษฎรไพร่ฟ้าหน้าซีดทั้งหลายก็พยายามอยู่ๆกันไป อยู่ให้ได้ อยู่ให้เป็น ดิ้นรนกระเสือกกระสนเอาตัวและครอบครัวให้รอด ดิ้นรนทำมาหากินเพื่ออยู่ให้ได้ ไม่ให้ตัวเลขหนี้สินเพิ่มขึ้นก็พอแล้ว

ใครจะล่อกันยังไงช่างเขา ช่างหัวมันปะไร ประเทศชาติไม่ใช่ของเราคนเดียว

โดนก็โดนด้วยกันหมด ยกเว้นหนีไปอยู่ประเทศอื่น คนไทยหลายครอบครัวที่พอมีฐานะก็ไปกันแล้วแบบเงียบๆ ไปแบบยกครอบครัวไปปักหลักประเทศอื่นเลย ซึ่งไม่เป็นข่าว แต่บอกได้เลยว่าจริง

พรรคพวกรอบตัว สนจ. ที่ยังไม่ทะลุหลัก 50 และไม่มีลูกเต้าเป็นภาระก็เริ่มทยอยไปกันแล้ว มันบอกว่าไม่ไหวพี่ อยู่แล้วหมดหวัง สิ้นหวัง และมองไม่เห็นแสงสว่างอะไรเลย เพราะเห็นพวกพี่ทำอะไรต่อมิอะไรไปแล้วเหมือนคว้าอากาศธาตุ มันก็เลยท้อแท้

สนจ. ได้แต่บอกว่า เออ ไปเหอะถ้าไปได้ รอเวลากลับมาอีกทีตอนแก่เฒ่าก็ยังไม่สาย หรือจะเลือกตายเมืองนอกก็ไม่แปลก เพราะตายเหมือนกัน ตายไป 3 วันคนก็ลืม

เมืองไทยดีหมดตอนพระอิศวรให้พรตอนสร้างโลก เสียอย่างเดียวดันมี “สันดานไทย” ติดตัวคนไทยมาเท่านั้นเอง อันนี้พระอิศวรไม่ได้ให้พร แต่มัน “กลายพันธุ์” และแฝงตัวมาแบบเอเลี่ยน…ฮา


You must be logged in to post a comment Login