วันพฤหัสที่ 28 มีนาคม พ.ศ. 2567

อย่าอคติคิดชั่ว / โดย พระพยอม กัลยาโณ

On January 12, 2017

คอลัมน์ : สำนักข่าวพระพยอม
ผู้เขียน : พระพยอม กัลยาโณ

หลายหน่วยงานร่วมกันบริจาคช่วยซับน้ำตาคนใต้ ให้เห็นว่าคนไทยเวลาวิกฤตอะไรก็จะลืมเรื่องส่วนตัว เรื่องทะเลาะเบาะแว้งอะไรกัน ทำให้เห็นว่าคนเราจะเห็นอกเห็นใจกันตอนยามทุกข์ยามยาก พูดเรื่องที่สร้างสรรค์ มีคุณธรรม จะได้มีความสงสารและเอื้ออาทรต่อกัน อะไรที่ไม่งอกงามไพบูลย์ในจิตใจก็อย่าพูดอย่าทำเลย

ตอนนี้เราต้องคิดและช่วยกันว่าจะช่วยกันอย่างไร หลังน้ำลดแล้วบ้านช่องพังจะช่วยกันอย่างไร จะหาตะปู สังกะสี จะหาอะไรไปช่วยกันยังไง ต้องเห็นใจทหารที่เข้าไปช่วย เพราะลำบากไม่น้อย แม้จะมีเฮลิคอปเตอร์ มีอะไร เอาเราก็เสริมเข้าไปด้วยดีที่สุด ช่วยเขาปรุงอาหารเลี้ยง เราก็ส่งเครื่องแกงหมูเห็ดเป็ดไก่เข้าไป ขนมนมเนย ถ้าตรงไหนขาดแคลนเสื้อผ้า ยารักษาโรคก็ช่วยเข้าไป

ที่ผ่านมาเรามักจะมีปัญหาคือ ไปจุดที่มันเข้าง่าย ส่วนที่ที่เข้าไม่ถึงก็จะขาดแคลน ขัดสน ฝืดเคือง อดอยาก ลำบาก ดังนั้นถ้าง่ายๆก็ฝากทหารเขาให้ไปช่วย ให้ค่าน้ำมัน ค่าเบี้ยเลี้ยง ค่าเหน็ดเหนื่อยได้ก็ให้ไป

เพราะฉะนั้นใครที่จะคิดช่วย บางทีก็อย่าให้เขามองว่าฉวยโอกาสหากินหารายได้อะไร เพราะบางคนก็จ้องจะดิสเครดิตกัน เหมือนอย่างอาตมามีคนไปลงเว็บว่า ตีเด็กอย่างโหดร้าย ขาดเมตตา ตีเด็กต่อหน้าคนเยอะๆ ถ้าพระอย่างอาตมาขาดเมตตาต่อเด็ก คงสบายกว่านี้เยอะ ปีหนึ่งเสียเงินเพราะเด็ก 2-3 ล้านบาททุกปี ตั้งแต่เลี้ยงเด็กมา ไม่ได้ตีเด็กมาเป็นปีๆ แล้ว ตอนเด็กเยอะๆก็อาจมีตีบ้าง แต่ตอนนี้ไม่ตีมานานแล้ว ถ้าพระอย่างอาตมาทำอะไรต่อหน้าคนเยอะๆ เขาต้องถ่ายภาพ มีคลิปว่อนแน่ๆ แต่ไม่มีภาพตอนตี มีแค่ภาพตอนยกไม้ยกมือ

หลวงพ่อพุทธทาสบอกว่า วิวัฒนาการทางเทคโนโลยีมันนำไปสู่ความวินาศทางศีลธรรม เวลาคนจะถล่มใคร จะเชียร์ใครชมใคร เดี๋ยวนี้ต้องระวัง พอได้ประโยชน์ร่วมกันก็เชียร์ เมื่อต้องการดิสเครดิตทำลายผลประโยชน์ฝ่ายตรงข้ามก็ใส่ร้าย

อย่างมีเรื่องหนึ่งที่บอกว่า พระพยอมไปเทศน์ที่ไหนก็ไปนั่งขายของ โอ๊ย..ตั้งแต่เกิดมานี่จะมานั่งขายของได้ยังไง เพียงแต่ว่าเราเลี้ยงคน สนับสนุนคนให้มีอาชีพ อย่างน้อยๆ 3 อาชีพที่เห็นๆ แล้วคือ เกษตรกรรม อุตสาหกรรมและพาณิชยกรรม

ถ้าคนไทยไม่ทำกิจกรรมเหล่านี้ก็อยู่ไม่ได้หรอก ไม่ว่าจะอยู่ในศาสนาหรือนอกศาสนา เมื่อเราผลิตอะไรแล้วไม่ขาย มันก็เน่า แล้วก็ขาดทุน อาตมาเลี้ยงคนเป็นพันคน ก็ต้องมีการแบ่งคนให้ไปภาคเกษตรกลุ่มหนึ่ง ภาคอุตสาหกรรมกลุ่มหนึ่ง ภาคขายของคือพาณิชยกรรมกลุ่มหนึ่ง เวลาเราสนับสนุนคนให้สร้างอะไร ปลูกอะไรนั้นไม่ยาก แต่ยากตรงจะไปขายที่ไหน บางทีเขาก็ให้ขายของที่นั่นที่นี่บ้าง เ วลาอาตมาไปเทศน์ที่ไหน ทางเจ้าของสถานที่เขาอนุญาตให้เอาโอท็อปของวัดที่เลี้ยงคน ที่ปลูกไปขายได้ มันชั่วร้ายอะไร ไม่ได้ไปขายยาเสพติด ไม่ได้ไปขายเนื้อขายตัว ไม่ได้ไปปล้นใคร

อาตมามีหน้าที่หาโอกาส ให้โอกาส เปิดโอกาสให้เขาได้ค้าขายทำมาหากิน ถ้าไม่มีที่ขาย ไม่มีใครแนะนำ ไม่ให้โอกาส ไม่เปิดตลาดเปิดโอกาสให้เขา แล้วเขาจะไปขายที่ไหน ของที่ผลิตมาก็เน่าหมด แล้วจะอยู่กันยังไง คนพันกว่าคนที่อาตมาเลี้ยงดูไว้จะอยู่ยังไง อยากถามคนที่ลงคลิปลงเว็บอะไร ช่วยแนะวิธีว่าอาตมาจะเลี้ยงคนพวกนี้อย่างไร ช่วยบอกหน่อยเถอะพ่อเจ้าพระคุณทูนหัว ดีแต่ด่า ดีแต่ว่า พวกนี้เป็นขี้ข้าของกิเลส ไม่มีสติปัญญาจะนำกุศลเข้าตน นำประโยชน์สุขให้สังคม อาตมาก็ไม่อยากจะชี้แจงอะไรนัก เพราะโดนมาตลอด แต่อาตมาจะไม่ให้คนอดตายแน่นอน ถ้ามาอยู่กับอาตมาแล้วปล่อยให้เขาอดตาย เรายอมโดนด่า แต่ขอให้เขากินอิ่มนอนอุ่น แค่นี้ก็ถือว่าเป็นบุญแล้ว

เจริญพร


You must be logged in to post a comment Login