ปากราวน้ำตก / โดย กิ่งเหมย

• Tweet
• 

คอลัมน์ : วิถีบูรพา

ผู้เขียน : กิ่งเหมย

ฉบับนี้ขอเสนอสุภาษิตที่ว่า “โข่ว รั่ว สวน เหอ” หรือ “ปากราวน้ำตก”

สมัยราชวงศ์จิ้น มีชายคนหนึ่งนามว่า กวอเซี่ยง เป็นผู้ที่มีความรู้แตกฉานลึกซึ้ง ไม่ว่าเรื่องอะไร เขาจะศึกษาเรื่องนั้นจนกระจ่างแจ่มชัด เมื่อมีปัญหาใด เขาจะพยายามทำความเข้าใจให้ถ่องแท้ จากนั้นจึงสามารถหาคำตอบที่เหมาะสมได้ทุกครั้ง

นอกจากนี้ กวอเซี่ยงยังแตกฉานในคัมภีร์ของเหลาจื่อและจวงจื่อ จนทำให้หลายคนมาเชิญให้เขาเข้ารับราชการ แต่เขาก็ปฏิเสธทุกครั้ง โดยให้เหตุผลว่า คุยเรื่องการบ้านการเมือง ปรัชญาความรู้ สนุกกว่ารับราชการ

แต่สุดท้าย เมื่อกษัตริย์ต้องการให้เขารับราชการ เขาก็ไม่อาจปฏิเสธ โดยหน้าที่ของเขาก็คือ การประกาศราชโองการ ซึ่งเขาก็ทำหน้าที่นี้ได้ดี นอกจากนี้ บรรดาข้าราชสำนักคนอื่นๆ ก็ชอบพูดคุยกับเขา เพราะเขาสามารถพูดได้ทุกเรื่อง ตอบได้ทุกคำถาม

แม้แต่กษัตริย์เองก็ชื่นชอบเขามาก จนถึงกับชมกวอเซี่ยงกับผู้อื่นว่า “กวอเซี่ยงผู้นี้ พูดได้อย่างคล่องแคล่วลื่นไหล ราวกับน้ำที่ไหลตกลงมาจากเขา ที่มีแต่ไหลตก ไม่เคยมีวันเหือดแห้ง”

ปากราวน้ำตก หมายถึง การพูดอย่างคล่องแคล่ว มีทักษะการพูด คล้ายๆพูดแบบ น้ำไหลไฟดับของไทย

You must be logged in to post a comment Login